Η απάτη του πλούτου

Την ευτυχία πρακτικά αναζητούμε όλοι, γιατί για την ευτυχία είμαστε πλασμένοι και αυτήν αποζητούμε σε κάθε μας βήμα, με κάθε μας επιλογή.
Κάποια στιγμή στη ζωή μας καθώς μεγαλώνουμε, συναντάμε κάποιον που μας λέει ότι αν έχουμε πολλά χρήματα και πλούτο θα νιώθουμε ασφάλεια, θα έχουμε δύναμη, θα γίνουμε ευτυχισμένοι.
Το πιστεύουμε και παίρνουμε αυτό το δρόμο.
Όμως ευτυχισμένοι μέσα από το μονοπάτι του πλουτισμού δεν γινόμαστε ποτέ.

Απλά χάνουμε τη ζωή μας καθημερινά και την ξοδεύουμε άδικα και εξαπατημένοι.

Αυτή η σχέση χρημάτων και ευτυχίας είναι ίσως

η μεγαλύτερη απάτη όλων των αιώνων,

όλης της ανθρωπότητας

και με τα περισσότερα θύματα.
Είναι μια συσχέτιση πλασματική.
Δίνει την εντύπωση σ' αυτόν που την ακούει ότι λέει την αλήθεια, αλλά στην ουσία πρόκειται για ένα καλά στημένο ψέμα, που εξαπατά και υποδουλώνει την ψυχή του ανθρώπου.
Γι' αυτό το Άγιο Πνεύμα του Θεού την αποκαλεί "η απάτη του πλούτου" (Ματθαίος ιγ΄ 22, Μάρκος δ΄ 19).

Τα πολλά και τα λίγα χρήματα είναι εντελώς σχετικές έννοιες.

Εξαρτώνται απόλυτα

από το τι έχουμε στην καρδιά μας

και πώς βλέπουμε τα χρήματα.
Για να μας φτάνουν τα χρήματα που έχουμε, πρέπει να αλλάξει το πνεύμα μας και ο τρόπος που τα χειριζόμαστε και όχι να αυξήσουμε την ποσότητά τους.

Κάποιος ρώτησε τον πολυ-δισεκατομμυριούχο John D. Rockfeller: "Πόσα χρήματα είναι αρκετά για εσάς;" Και εκείνος απάντησε αυθόρμητα. "Ακόμα και ένα δολάριο παραπάνω θα το ήθελα".

Ένα δολάριο με τόσες πετρελαιοπηγές, αεροπλάνα, ουρανοξύστες, επιχειρήσεις;
Και όμως.

Ούτε λιγότερα προβλήματα έχουν οι πλούσιοι,

ούτε πιο ασφαλείς είναι, ούτε πιο ευτυχισμένοι.
Αντίθετα μπορεί να έχουν περισσότερα και δυσκολότερα προβλήματα στη ζωή τους, να έχουν πίσω τους ένα δυστυχισμένο σπίτι, έναν πληγωμένο γάμο, μια κλονισμένη υγεία. Και δίπλα τους ακριβώς να υπάρχουν πολλά και καλά λεφτά... που όμως δεν είναι συγκοινωνούντα δοχεία τα χρήματα με την ευτυχία, ώστε το ένα να συνεισφέρει στο άλλο.

Δυστυχισμένοι άνθρωποι δεν υπάρχουν μόνο με λίγα χρήματα, αλλά και με πολλά, πάρα πολλά.
Φώναζε ο γνωστός ζάπλουτος του περασμένου αιώνα, "το μισό μου βασίλειο δίνω σε όποιον μου σώσει το παιδί μου", ο Αριστοτέλης Ωνάσης.

Ο γιος του Αλέξανδρος είχε ένα θανατηφόρο αεροπορικό δυστύχημα. Και ποιος δεν έτρεξε και ποιος δεν προσπάθησε. Ο Αλέξανδρος πέθανε αβοήθητος. Και το βασίλειο; Βασίλειο με πετρέλαια, ουρανοξύστες, αεροπλάνα; Βοήθεια μηδέν.

Συχνά η διαφορά ανάμεσα σε έναν πλούσιο και ένα φτωχό είναι περισσότερο στον τρόπο σκέψης και χρησιμοποίησης των χρημάτων και όχι στα ποσά.
Γι' αυτό λέει ο Απ. Παύλος ότι «όποιος έχει τροφή και κάτι να σκεπάζεται, ας είναι ικανοποιημένος».

Έτσι, οτιδήποτε ξεπερνά την επάρκεια

είναι ανούσιο,

άχρηστο και βλαβερό,

επειδή αυτά που έχουμε

είναι πιο πολύτιμα

απ' αυτά που δεν έχουμε.

Tο συμπέρασμα είναι:

Πλούσιος είναι όποιος έχει αυτά

που του χρειάζονται.
Πραγματικά πλούσιος είναι αυτός

που είναι ευτυχισμένος με όσα έχει

και τα απολαμβάνει.
Αυτός είναι και ευλογημένος άνθρωπος

από το Θεό.