Μάνα, Μανούλα, Μαμά…

«Μητέρα, η καρδιά της ανθρωπότητας» (Βίκτωρ Ουγκώ)
«Μόνο οι λαοί με ικανές μάνες ευδοκιμούν», είπε ο Γκαίτε.

«Όταν σ’ένα λαό καταπέσει η μητρότητα, σε τίποτε δεν ωφελεί όλη η άλλη παιδεία.
Η κατάπτωση της μάνας είναι η δύση και η παρακμή ενός λαού.»

Όλοι μας έχουμε από μια…
Οι περισσότεροι είμαστε «θύματα» της φροντίδας της πολλά χρόνια μετά την ενηλικίωσή μας.
Σε κυνηγά για να σε ταίσει, για να φορέσεις κάτι από πάνω, σε περιμένει ξάγρυπνη όταν ξενυχτάς, σου φτιάχνει πορτοκαλάδες και τοστ όταν διαβάζεις για τις εξετάσεις, σε χαρτζιλικώνει κρυφά από τον μπαμπά, σου κάνει πλάτες αν χρειαστεί, σε προστατεύει από όλους όσους έχουν να πουν κάποιο αρνητικό σχόλιο για σένα κι ας έχει να σου προσάψει ότι την παραμελείς, δεν την ακούς και δεν την λογαριάζεις..

Ποιά είναι;

Μα η Ελληνίδα Μάνα φυσικά!!!!

Γι’ αυτούς τους λόγους, αλλά και για πολλούς περισσότερους ακόμη, τιμάμε τη Μητέρα την δεύτερη Κυριακή του Μάη.

Η συγκεκριμένη ημερομηνία καθιερώθηκε σχετικά πρόσφατα, το 1914, όταν στις ΗΠΑ με προεδρικό διάταγμα δικαιώθηκε ο αγώνας μιας γυναίκας που ήθελε να τιμήσει τη μητέρα της.
Η Ana Jarvis ξεκίνησε το 1907 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της δικής της μητέρας, η οποία αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Βόρειων και Νότιων μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου.

Από πολύ παλιά όμως, υπήρχαν εορταστικές εκδηλώσεις για τη μητέρα…
Η πρώτη αναφορά γίνεται – φυσικά – στην Αρχαία Ελλάδα, όπου την άνοιξη λατρευόταν η Θεά Γαία – Μητέρα Γη.
Με τη πάροδο των χρόνων, η γιορτή αφιερώθηκε στη Ρέα, κόρη της Γαίας, μητέρα του Δία - άρα και όλων των Θεών- και Θεά της γονιμότητας.

Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η γιορτή της μητέρας ήταν αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη και γινόταν τον Μάρτιο.

Στην Αγγλία του 15ου – 16ου αιώνα, η τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής ήταν αφιερωμένη στον εορτασμό όλων των μητέρων της Αγγλίας (Mothering Sunday).

Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους έπαιρναν μία μέρα άδεια για να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους.

Στην Ελλάδα η γιορτή της Μητέρας γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1929, στις 2 Φεβρουαρίου ημέρα της Υπαπαντής.
Από τη δεκαετία του ‘60 όμως και μετά, καθιερώθηκε να γιορτάζεται τη δεύτερη Κυριακή του Μάη, όπως και στις περισσότερες χώρες του κόσμου.

Βέβαια, όπως συμβαίνει σε όλες τις ημέρες αυτού του είδους, η εμπορευματοποίηση των αισθημάτων είναι τεράστια.
Στην αγορά θα βρείτε ένα σωρό «μπιχλιμπίδια» που γράφουν γλυκές και συγκινητικές φράσεις για το πόσο πολύ αγαπάτε την μητέρα σας και θέλετε να της το δείξετε με αυτό το δώρο…
Υπάρχει πάντα και η ασφαλής και διαδεδομένη λύση των λουλουδιών….

Αυτή την Κυριακή όμως, κάντε το εξής :

Πάρτε τη μητέρα σας και πηγαίνετε μια βόλτα μαζί.

Πηγαίνετε στο αγαπημένο της μέρος, βγείτε για φαγητό, παρακολουθείστε μια παράσταση μαζί ή την αγαπημένη της ταινία….

Ότι δώρο και να έχετε σκοπό να της κάνετε, τίποτε δεν είναι πιο σημαντικό γι’ αυτήν από τα να περάσει λίγο χρόνο μαζί σας.

Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα απ’ την καρδιά μου σε όλες τις μανούλες του κόσμου, και ιδιαίτερα στην μονάκριβη μητέρα μου, αφιερώνοντάς της τους παρακάτω ευαίσθητους στίχους του ποιητή Ντάνυ Πιέρρου:

«Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά
Όπως και να σε πω, είσαι εσύ.

Εσύ, που μου μετάγγισες τη ζωή,

Εσύ που μου ζωγράφισες τη ζωή.

Και σ’ ευχαριστώ για κάθε της χρώμα:

Για το πράσινο της ελπίδας και το γαλανό της γαλήνης,

Για το πορφυρό της αγάπης

και το κόκκινο της ζεστασιάς,

Για το ροζ των ονείρων και το μοβ της γνώσης,

Για το γκρίζο της θλίψης και για το λευκό της χαράς!»