Η τύχη της ψυχής μας και η ευ-τυχία μας

Ήταν ένας σοφός δάσκαλος και ένας μαθητής του.
Επειδή τα πάντα που έλεγε στον μαθητή του ήταν τόσο σοφά θέλησε ο μαθητής να πειράξει τον δάσκαλό του και να τον πιάσει αδιάβαστο κάπου.

Σκέφτηκε λοιπόν να πιάσει μια πεταλούδα με το χέρι του και να ρωτήσει τον δάσκαλό του τι κρατούσε και αν αυτό που είχε μέσα στον καρπό του ήταν ζωντανό ή νεκρό.

Ήξερε επίσης ο μαθητής ότι ο δάσκαλός του εύκολα θα εύρισκε την πεταλούδα αλλά αν ο δάσκαλός του απαντούσε ότι ήταν ζωντανή τότε θα έσφιγγε το χέρι του και θα σκότωνε την πεταλούδα για να του αποδείξει ότι δεν ήταν και τόσο σοφός.

Έπιασε λοιπόν μια πεταλούδα και αφού την έκλεισε στον καρπό του ρώτησε τον δάσκαλό του.

*Δάσκαλε τι κρατώ στο χέρι μου;*
*Την ψυχή σου κρατάς νεαρέ μου*.

Σκέφτεται ο μαθητής ότι ο δάσκαλός του έχει δίκιο.

Η πεταλούδα είναι μια ψυχή που θα μπορούσε να είναι και η δική του.
*Λοιπόν δάσκαλε, συνεχίζει ο μαθητής, είναι η ψυχή μου και τι είναι ζωντανή ή νεκρή;* ξαναρωτά ο μαθητής .

Απαντά ο σοφός δάσκαλος λέγοντας:

*Από το χέρι σου εξαρτάται*.....!

Άρα η τύχη της ψυχής μας εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς τους ίδιους.

Διότι την σωτηρία της, την κρατάμε στο χέρι μας.......

Η ψυχή είναι Θεός που βρήκε καταφύγιο στο σώμα του ανθρώπου. (Σενέκας)
Ο Θεός δεν έχει καλύτερη κατοικία πάνω στη γη, από την καθαρή ψυχή. (Πυθαγόρας)
Ό,τι σας ζητούν να δίνετε. Ψυχές μόνο να γλιτώνετε. (Κοσμάς ο Αιτωλός)
Όλοι οι κόποι του ανθρώπου είναι για το στόμα και η ψυχή του μένει νηστική. (Σολομώντας)
Πάντ' ανοιχτά, πάντ' άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μου. (Διονύσιος Σολωμός)
Προτίμησε να ‘χεις δύναμη περισσότερη στην ψυχή παρά στο σώμα. (Πυθαγόρας)
Την ψυχή σου να περιποιείσαι σαν ηγεμόνα, και το σώμα να μεταχειρίζεσαι σαν στρατιώτη. (Κλείταρχος)
Το σώμα το λιώνει η τεμπελιά και την ψυχή η αδιαφορία. (Ευσέβιος)
Τα δάκρυα καθαρίζουν το ειδεχθές της ψυχής. (Γρηγόριος ο Παλαμάς)
Τόσο πιο μεγάλη είναι η αγαλλίαση της ψυχής για μια καλή πράξη, όσο περισσότερο υποφέραμε για να κάνουμε αυτή την πράξη. (Μέγας Βασίλειος)
Όπως το σώμα έχει ανάγκη από υλική τροφή, έτσι και η ψυχή έχει ανάγκη από καθημερινή υπόμνηση και τροφή πνευματική. (Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Η προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής, είναι ανάγκη της ψυχής». (Γέρων Παΐσιος)
Απ’ όλα τα αγαθά, που κατέχει ο άνθρωπος, το πιο ιερό, μετά τον Θεό, το πιο οικείο είναι η ψυχή. (Πλάτωνας)
Η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατη κι άφθαρτη. (Πλάτωνας)
Η σωτηρία εξαρτάται από εμάς. (Όμηρος)
Η αληθινή ουσία της ψυχής, η αχρωμάτιστη και ασχημάτιστη και ανέγγιχτη είναι θεατή μόνον από τον κυβερνήτη της ψυχής, που είναι ο νους. (Πλάτωνας)

Προς Κορινθίους Α 2/β/14

«Ο ψυχικός όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του πνεύματος του Θεού, διότι είναι μωρία εις αυτόν, και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά, διότι πνευματικώς ανακρίνονται»

Ο άνθρωπος που έχει μόνο ψυχή και σώμα είναι «ψυχικός άνθρωπος» σε αντίθεση με τον άνθρωπο που έχει ψυχή, σώμα ΚΑΙ πνεύμα (και που χρησιμοποιεί το πνεύμα) που είναι «πνευματικός άνθρωπος».
Ο άνθρωπος με ψυχή και σώμα μόνο δεν μπορεί να δεχτεί «τα του πνεύματος του Θεού», δηλαδή είναι αδύνατο να γνωρίσει τα πράγματα του Θεού, επειδή αυτά έχουν να κάνουν με το πνεύμα, και αφού δεν έχει πνεύμα δεν μπορεί να τα γνωρίσει.

Η σημασία της ψυχής και η σωτηρία της
Λίγα ξέρουν οι άνθρωποι για την ψυχή τους και πολύ πιο λίγα κάνουν γι’αυτήν.

Έχουν την εντύπωση ότι αν εξασφαλίσουν στο σώμα τους τα απαραίτητα είναι αρκετό. Μάλιστα όταν ζουν μέσα στα πλούτη και την πολυτέλεια νομίζουν ότι είναι ευτυχισμένοι.
Πλούσιος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος και να μη στερείται τίποτα και μάλιστα να έχει τέτοια οικονομική άνεση, ώστε να μπορεί να αγοράζει ότι θέλει, να ταξιδεύει όπου θέλει και να πετυχαίνει γενικά ότι επιθυμεί.

Είναι όμως ευτυχισμένος;

Η ευτυχία δεν εξαρτάται από τις βασικές ικανοποιήσεις του σώματος, παρ’όλο που αυτές είναι αναγκαίες και τις αναγνωρίζει ο Λόγος του Θεού.

Αν π.χ. διψάς, το μόνο που ζητάς είναι να πιεις νερό.

Όταν πιεις νερό ικανοποιείς ανάγκη του οργανισμού, έγινες όμως ευτυχής;

Ασφαλώς όχι.

Όταν το παιδί μας αρρωσταίνει, λυπόμαστε πολύ, αγωνιούμε, όμως τρώμε και πίνουμε, χωρίς η λύπη που έχουμε να φεύγει από την ψυχή μας.

Άρα η ευτυχία εξαρτάται από την ψυχή του ανθρώπου.

Γι’αυτό ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός λέει: «Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδίσει, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί;» (Ματθαίος ις΄ 26).

Τι σημασία έχει εάν απολαμβάνεις όλα τα αγαθά και τρως και πίνεις, αφού στην ψυχή σου έχεις μελαγχολία, άγχος, φοβία, απογοήτευση;

Τι ωφελεί ένα μαλακό κρεβάτι σ’ένα ζεστό δωμάτιο, όταν από την ταραχή της ψυχής δεν μπορείς να κοιμηθείς;

Και σωστά μπορεί να πει κάποιος, αλλά συμβαίνουν αυτά στη ζωή.

Τότε τι κάνω;

Υπάρχει το φάρμακο για να μη είναι η ψυχή ταραγμένη και αυτό είναι ο Χριστός.
Ο Χριστός πέθανε στο σταυρό του Γολγοθά για να σώσει την ψυχή μας.

Μόνο όταν η ψυχή λάβει σωτηρία, μόνο όταν νοιώσει την σωτηρία, γεμίζει από αγάπη χαρά και ειρήνη.

Πολλοί μπορεί να μας στερήσουν πολλά από εκείνα που χρειάζεται το σώμα μας, κανείς όμως δεν μπορεί να μας στερήσει εκείνα που ζητάει η ψυχή μας, γιατί αυτά τα δίνει ο Χριστός.

Τα διαμάντια είναι ακριβά, αλλά και χωρίς αυτά ζω ευτυχισμένος.

Το ίδιο ισχύει για το χρυσάφι ασήμι κ.λ.π.

Ο άνθρωπος είναι ευτυχής όταν η ψυχή του είναι υγιής.

Να μη πάσχει από μελαγχολία, φοβία, σχιζοφρένια, γιατί εκεί είναι η πραγματική δυστυχία. Και σε κάθε περίπτωση σύγκρισης ασθένειας του σώματος με ασθένεια της ψυχής η διαφορά είναι τεράστια, πάρα πολύ μεγάλη.

Τα του σώματος τα φροντίζουμε και με το παραπάνω.

Ο Χριστός όμως είπε το εξής:
«Δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος με άρτον μόνον, αλλά με πάντα Λόγον εξερχόμενον δια στόματος Θεού». (Ματθαίος δ΄ 4).

Γι’αυτό ο Χριστός ανέβηκε στο σταυρό του Γολγοθά και πέθανε χύνοντας το άγιο αίμα Του για να πληρώσει τις δικές μας αμαρτίες, να πάρει τις θλίψεις μας, και να σηκώσει τις ασθένειές μας. (Ησαΐας νγ΄).
Θυσιάστηκε για να θεραπεύσει την άρρωστη από την αμαρτία ψυχή μας και να της χαρίσει υγεία και ευτυχία.
Στον Χριστό βρίσκει ο άνθρωπος την πραγματική ευτυχία, με την σωτηρία της ψυχής και την υγεία του σώματος.