Μπορούμε να Μεταμορφώσουμε τη Ζωή μας

Τα τελευταία χρόνια πολύς λόγος γίνεται για την «αυτοβελτίωση» και πολλές συμβουλές ή και οδηγίες δίνονται από διάφορους συγγραφείς ή καθοδηγητές για τον τρόπο που μπορούμε να την πετύχουμε.
Η μεγάλη κυκλοφορία βιβλίων σχετικά με το θέμα αυτό, αποδεικνύει τον «διακαή» πόθο των ανθρώπων για το «γνώθι σ’ αυτόν» και για την πολυπόθητη «ευημερία».
Όλοι ψάχνουμε τον τρόπο και όλοι καταλήγουμε, κυρίως, στο ίδιο συμπέρασμα:
Το μυστικό για μια ολοκληρωτική μεταμόρφωση στη ζωή μας, ή αν θέλετε το «μονοπάτι» της δύναμής μας, είναι η σκέψη μας και ο λόγος μας.
(«Το στόμα μιλάει από το περίσσευμα της καρδιάς» Ματθ. 12:34).
(«Το Άγιο Πνεύμα μεταμορφώνει» κατά Ιωάννη 16:7)
(«…αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς…» Πράξ.1:8)
Όλα είναι ένας παλμός.
Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε
Γινόμαστε αυτό που πιστεύουμε.
Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να αλλάξουν τη ζωή τους, είτε ολοκληρωτικά, είτε επιμέρους, να πετύχουν δηλαδή τους στόχους τους.
Οι περισσότεροι από εμάς, σε κάποια στιγμή της ζωής μας έχουμε χάσει τον αυτοέλεγχό μας ή και γενικότερα τον έλεγχο της ζωής μας, και υπήρξε στιγμή που πιστέψαμε ότι τίποτα δεν λειτουργεί σωστά στην πραγματικότητά μας, όπως την βιώνουμε.
Το πραγματικό «κλειδί» για να αλλάξει η πραγματικότητά μας, είναι να αλλάξει πρώτα ο νους μας.
Οι σκέψεις, τα λόγια και οι νοητικές εικόνες που κάνουμε διαπλάθουν την πραγματικότητά μας.
Όσο αργούμε να το κατανοήσουμε και να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, ότι δηλαδή οι σκέψεις μας διαμορφώνουν την πραγματικότητά μας, παραμένουμε θύματα του δικού μας -αρνητικού- τρόπου σκέψης.
Όταν όμως αντιλαμβανόμαστε τη λειτουργία του νου μας, όλα γίνονται απλά και εύκολα. Αυτό που προέχει βασικά και πρωτίστως είναι να ξεκινήσουμε μία εσωτερική διεργασία και να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας.
Ποιες είναι οι σκέψεις μας;
Ποιες είναι οι βασικές συμπεριφορές μας;
Ποια λόγια επαναλαμβάνουμε διαρκώς στον εαυτό μας και στους άλλους;
Τι είδους ζωή πραγματικά επιθυμούμε να κάνουμε;
Ποιος είναι ο τρόπος σκέψης και δράσης μας για να πετύχουμε τους στόχους μας;

Ο Θεός, «ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών» θέλει όλα τα πλάσματά του, όλοι οι άνθρωποι να απολαμβάνουν μια υγιή, χαρούμενη και επιτυχημένη ζωή και κανένας δεν έχει προγραμματιστεί για το αντίθετο.
Θέλει όλοι μας να γίνουμε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή Του», σύμφωνα με το βιβλίο της Γενέσεως, επειδή μας παρέσχε όλα τα απαραίτητα προσόντα, μέσω των οποίων μπορούμε να τελειοποιηθούμε.
«Και είπεν ο Θεός: Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών και καθ’ ομοίωσιν ημών... Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού. Κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν» (Γένεση 1/α΄ 26,27)
(Το κατ' εικόνα, είναι η δυνατότητα που έχει ο άνθρωπος ως ελεύθερο και νοήμον πλάσμα, να ομοιάσει με τον Θεό. Το καθ' ομοίωσιν όμως, είναι η πορεία επίτευξης αυτής τής ομοίωσης, που επιτυγχάνεται μόνο με τη συνέργεια τού ανθρώπου και τού Αγίου Πνεύματος).
Επειδή ο Θεός είναι αυτό που είναι ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΘΕΛΕΙ και όχι αναγκαστικά, θα πρέπει και ο άνθρωπος ΝΑ ΘΕΛΕΙ, και να προσπαθήσει, χρησιμοποιώντας την κατ' εικόνα ελευθερία και νοημοσύνη του, ώσπου να φθάσει στην τελειότητα, δηλαδή στην πορεία ομοίωσης με το Θεό. Aυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που μόνο ο άνθρωπος το έχει μεταξύ της κτίσεως.

Οι ιδιότητες του Θεού είναι, πάνσοφος, πανάγαθος, αθάνατος και παντοδύναμος. Αυτό σημαίνει ότι όλοι μπορούμε να αποκτήσουμε τις ιδιότητές Του, αρκεί οι επιλογές που κάνουμε να βασίζονται στην αγάπη, στη συμπόνια, στην αλληλεγγύη, στην καλοσύνη, στη βοήθεια και στο σεβασμό του Σύμπαντος.
«Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ως ο Πατήρ υμών ο ουράνιος τέλειός εστιν. (Ματθαίος 5/ε΄ 48)
(Να είσαστε λοιπόν κι εσείς τέλειοι, όπως τέλειος είναι ο ουράνιος Πατέρας σας)
Ο προορισμός μας είναι να γίνουμε όμοιοι με τον Θεό, δεν μπορούμε να γίνουμε Θεοί διότι δεν έχουμε θεϊκό στοιχείο. Όμοιοι, δηλαδή, ίδιες ιδιότητες και χαρακτήρα. Ο Θεός είναι πνεύμα, αγάπη, φως. Ο Χριστός είπε για μας «υμείς εστέ το φως του κόσμου» και αλλού «εγώ ειμί το φως του κόσμου».

Ο Θεός έχει δικό του φως, ενώ εμείς είμαστε εξ αντανακλάσεως φώτα. Εξ αντανακλάσεως γινόμαστε ή πιο φωτεινοί ή πιο σκοτεινοί. Έτσι σ’ αυτή τη ζωή μεταμορφωνόμαστε: ή προσθέτουμε φως ή προσθέτουμε σκοτάδι.
Ο Θεός είναι το άκτιστο φως.
Το φώς διαλύει πάντοτε το σκοτάδι, συνεπώς είναι πάντοτε δυνατότερο.
Αυτός είναι ο προορισμός μας και μας αφήνει ελεύθερους να διαλέξουμε.
Το «καθ’ ομοίωσιν» το άφησε στην ελευθερία του ανθρώπου. Αν θέλουμε.
Ο προορισμός του ανθρώπου είναι να γίνει όμοιος με τον Θεό.
Αυτός ο σκοπός είναι πολύ υψηλός.

Έτσι, για τον καθένα από εμάς υπάρχει το δικό του «ξέφωτο» της επιτυχίας και της ευτυχίας.
Ο Θεός δημιουργεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο χτίζουμε τη ζωή μας.
Δεν την προκαθορίζει, αλλά επιτρέπει στους νόμους του Σύμπαντος να μας προσφέρουν ένα πλαίσιο γύρω από τις επιλογές μας, να αναπτύξουμε σχέσεις ανάμεσα στην ύλη, στο χώρο και στο χρόνο για να επιτύχουμε την προσωπική μας ισορροπία και αρμονία.
Η αρμονία είναι το αυθύπαρκτο στην ύπαρξη κάθε οργανισμού, είναι το επιθυμητό ή το ζητούμενο όταν την χάσουμε, αφού όταν αυτή διαταράσσεται, σε σωματικό ή ψυχικό επίπεδο, αρρωσταίνουμε.
Μπορούμε να ζούμε αρμονικά όταν βάλουμε ως θεμέλιο της ζωής μας την αγάπη που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, όταν αγαπάμε τον εαυτό μας, κάνουμε στους άλλους αυτό που θέλουμε να κάνουν και εκείνοι σε μας, αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και δεν τις μεταβιβάζουμε σε άλλους, ανακαλύπτουμε την ελευθερία που μας δίνει η συγχώρεση με το να συγχωρούμε τον εαυτό μας και τους άλλους και επικαλούμαστε την αγάπη Του, την χάρη Του και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, μέσω της προσευχής, για να μας απαντήσει με τα πλούσια ελέη Του.

(«…και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος» Πράξ.2:38).