Τα Όνειρα και Εμείς...

Όλοι οι άνθρωποι ονειρεύονται...
Κάθε βράδυ αφήνουμε
τον κόσμο της καθημερινότητας
και βουλιάζουμε μέσα στον κόσμο των ονείρων.
Ένα κόσμο παράξενο και μαγικό,
όπου το αδύνατο γίνεται δυνατό
και το απίθανο πραγματικότητα.
Ερχόμαστε σε επαφή με άτομα αγαπημένα που έχουν φύγει από την ζωή, βρισκόμαστε σε μέρη άγνωστα και θαυμαστά, πετάμε ψηλά, ελεύθεροι από το νόμο της βαρύτητας, βιώνοντας πρωτόγνωρες εμπειρίες.
Η μαγεία όμως των ονείρων δεν βρίσκεται στα παράξενα σκηνικά και στις πρωτόγνωρες εμπειρίες.
Αυτό που πάντα γοήτευε τον άνθρωπο είναι η ικανότητα των ονείρων να προφητεύουν, τα τηλεπαθητικά όνειρα, τα όνειρα εκείνα που εμφανίζονται άγγελοι και άγιοι, τα όνειρα εκείνα που μας επιτρέπουν να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στο μέλλον, αλλά και μας αποκαλύπτουν τον θαυμαστό κόσμο των ψυχικών δυνάμεων που κρύβονται μέσα μας.

Μια φυσιολογική νύχτα ύπνου περιλαμβάνει πολλές περιόδους ονείρου. Αυτό έχει αποδειχθεί και πειραματικά. Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι ξεχνούν κάθε όνειρο που βλέπουν και ισχυρίζονται ότι δεν ονειρεύονται καθόλου, ελάχιστοι θυμούνται σχεδόν με ακρίβεια τα όνειρά τους, η πλειοψηφία από μας θυμόμαστε κάποια στοιχεία απ' τα όνειρά μας και, πότε-πότε, ανακαλούμε με λεπτομέρεια ένα όνειρο που μας φαίνεται, για κάποιο λόγο, ιδιαίτερα εντυπωσιακό, ιδιαίτερα σπουδαίο.
Όλοι μας έχουμε την αίσθηση ότι κάποια όνειρα έχουν κάτι ενδιαφέρον να μας πουν.
Αυτά τα όνειρα μας πηγαίνουν βαθιά στις εσώτερες διαστάσεις του υποσυνειδήτου, στα βαθύτερα στρώματα της ύπαρξης μας.

Πολλοί λαοί και πολιτισμοί πιστεύουν ότι τα όνειρα είναι ο τόπος όπου μπορεί κανείς να συναντήσει τους προγόνους του, ενώ κάποιες άλλες παραδόσεις μιλούν για πνευματικούς οδηγούς που εμφανίζονται στα όνειρα για καθοδήγηση σε δύσκολες στιγμές της ζωής μας.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν πως ήταν μηνύματα απ' τους θεούς και δημιούργησαν, το 1300 π.Χ περίπου, τον παλαιότερο ονειροκρίτη με 200 ερμηνείες αυτών των μηνυμάτων, όπου διατύπωσαν τη θεωρία των αντιθέτων: ότι δηλ. ένα όνειρο θανάτου ήταν οιωνός μακρόχρονης ζωής.
Ο Φρόιντ, προώθησε κι αυτός το θεώρημα ότι τα σύμβολα των ονείρων στηρίζονται συχνά σ' ένα σύστημα αντιθέτων συμβόλων.

Στην Αρχαία Ελλάδα, τα όνειρα είχαν πολύ μεγάλη σημασία για τους Πυθαγόρειους, οι οποίοι μάλιστα μέσα από έναν κατάλληλο τρόπο ζωής με σωστή δίαιτα, μουσικά ακούσματα πριν από τον ύπνο, έλεγχο και προσανατολισμό της σκέψης, μπορούσαν να δουν αποκαλυπτικά όνειρα, να επικοινωνήσουν με το υπερπέραν και μάλιστα κατείχαν και ένα σύστημα για να τα θυμούνται.

Το πρώτο σημαντικό δημοσιευμένο έργο πάνω στα όνειρα, η Ονειροκριτική, ένα πεντάτομο έργο του Έλληνα Αρτεμίδωρου (2ος αιώνας μ.Χ.), υποστήριζε πως ένα όνειρο ήταν αυστηρά ατομικό για εκείνον που το έβλεπε. Ο Αρτεμίδωρος έγραφε, ότι τα όνειρα «εμφυσώνται στους ανθρώπους για δικό τους καλό και καθοδήγηση» ενώ καταδίκασε τις αυθαίρετες και κυριολεκτικές ερμηνείες.

Ιδιαίτερα σημαντική και αποκαλυπτική για τα όνειρα είναι και η τοποθέτηση του Πλάτωνα: «Όταν όμως ένας άνθρωπος έχει ρυθμίσει τη δίαιτά του με τους κανόνες της υγιεινής και της σωφροσύνης, όταν, πριν παραδοθεί στον ύπνο, ξυπνάει το λογιστικό μέρος της ψυχής του και το θρέψει με καλούς λόγους και σκέψεις και συγκεντρώνει σ' αυτές όλη τη διάνοιά του, όταν χωρίς ούτε να στερήσει ούτε να παραφορτώσει το επιθυμητικό του, του παραχωρεί όσο ακριβώς χρειάζεται για να αποκοιμηθεί και να μην έρχεται να διαταράσσει το καλύτερο μέρος της ψυχής με τη χαρά ή τη λύπη του, αλλά το αφήνει να νιώσει, ότι δεν γνωρίζει από τα περασμένα ή από τα παρόντα ή από τα μέλλοντα. Όταν επίσης αυτός ο άνθρωπος κατευνάσει το θυμοειδές μέρος της ψυχής του και κοιμηθεί χωρίς να έχει την καρδιά του ταραγμένη από οργή εναντίον άλλων. Όταν τέλος καθησυχάζει αυτά τα δύο μέρη της ψυχής κρατώντας άγρυπνο μόνο το τρίτο, όπου εδρεύει η φρόνηση, και έτσι αναπαυθεί, ξέρεις βέβαια ότι τότε το πνεύμα του αγγίζει όσο γίνεται περισσότερο την αλήθεια...»

Ο Αριστοτέλης, το τέταρτο βιβλίο του μνημειώδους έργου του Μικρών Φυσικών, με τίτλο Περί Ενυπνίων, το αφιέρωσε στα όνειρα. Ανέπτυξε τις ιδέες του για τον ονειρικό κόσμο και κατέγραψε τη θεωρία του για το τι σημαίνουν τα όνειρα, γιατί ονειρεύεται ο άνθρωπος και για την φύση της ονειρικής κατάστασης. Υποστήριξε θερμά ότι τα όνειρα αντανακλούν την σωματική εικόνα και κατάσταση και συνεπώς, ένας ερμηνευτής ονείρων θα μπορούσε να διαγνώσει μια ασθένεια μέσα από αυτά.

Το ίδιο πίστευε και ο Ιπποκράτης ( 460-357 π.Χ.), ο θεμελιωτής της ιατρικής επιστήμης. Από τα όνειρά του επιζητούσε βοήθεια και θεραπεία, όπως γνωρίζουμε σήμερα από τις αναφορές για τις λατρευτικές παραδόσεις, ιδιαίτερα αυτές πού αφορούν τον Ασκληπιό και τους λατρευτικούς ναούς του, τα Ασκληπιεία.

Ο Χριστιανισμός αναβίωσε την πεποίθηση, που δεν απορρίφθηκε ποτέ, ότι τα όνειρα τα στέλνει ο Θεός για να διαμηνύσει τις εντολές του στους ανθρώπους.
Η Βίβλος είναι γεμάτη από τέτοια όνειρα, το ίδιο και τα κείμενα του Αγ. Ιωάννη του Χρυσοστόμου, του Αυγουστίνου και πολλών ακόμη πατέρων της Εκκλησίας των πρώτων χρόνων.

Τα όνειρα μεταφέρουν μηνύματα από την πνευματική πλευρά του εαυτού μας.
Μας θυμίζουν ότι όλοι οι άνθρωποι μοιραζόμαστε την θεία καταγωγή και αποτελούν ένα πνευματικό κάλεσμα για να ασχοληθούμε περισσότερο με αυτό που έχει ουσιαστική σημασία στην ζωή: την ανάπτυξη της συνείδησης και την πνευματική μας εξέλιξη.

Μέσα στον ύπνο, λέει ο Ξενοφώντας, είναι που η ψυχή δείχνει καλύτερα την θεϊκή της φύση και τότε μπορεί να προβλέπει κάτι από το μέλλον.
Διότι τότε καθώς φαίνεται είναι εντελώς ελεύθερη.