Ο Νόμος της Πρόθεσης και της Επιθυμίας

Κάθε πρόθεση και κάθε επιθυμία διαθέτει εγγενείς μηχανισμούς για την πραγματοποίηση της ... 

Η πρόθεση και η επιθυμία στο πεδίο της καθαρής δυνατότητας διαθέτει απεριόριστη οργανωτική δύναμη. Όταν εισαγάγουμε μια πρόθεση στο εύφορο έδαφος της καθαρής δυνατότητας, επιστρατεύουμε αυτήν την απεριόριστη οργανωτική δύναμη ώστε να εργαστεί για µας. 

Στην αρχή υπήρξε η επιθυμία, η οποία ήταν το πρώτο σπέρμα του νου. 

Οι σοφοί, αφού πρώτα διαλογίστηκαν βαθιά, ανακά­λυψαν μέσα στη σοφία τους τη σχέση του υπαρκτού µε το ανύ­παρκτο.  

(Ύμνος της Δημιουργίας, από τη Ριγκ Βέντα)

Ένας από τους βασικούς Πνευματικούς Νόμους για την Επιτυχία του ανθρώπου είναι ο Νόμος της Πρόθεσης και της Επιθυμίας. Αυτός ο νόμος βασίζεται στο γεγονός ότι η ενέργεια και οι πληροφορίες ενυπάρχουν παντού μέσα στη φύση.
Πράγματι, στο κβαντικό πεδίο δεν υπάρχουν παρά µόνο ενέργεια και πληροφορίες. Και φυσικά, το κβαντικό πεδίο της μοντέρνας φυσικής είναι απλά ένα ακόμα όνομα για το πεδίο της καθαρής συνείδησης ή καθαρής δυνατότητας.
Ας εξετάσουμε αυτόν τον ισχυρισμό µε κάποια λεπτομέρεια.

Ένα λουλούδι, ένα ουράνιο τόξο, ένα δέντρο, ένα χορταράκι, ένα ανθρώπινο σώμα, όταν διασπαστούν στα βασικά τους στοιχεία, αποτελούνται από ενέργεια και πληροφορίες. Ολόκληρο το σύμπαν - στην ουσιαστική του μορφή - δεν είναι παρά μια κίνηση της ενέργειας και των πληροφοριών. Η μόνη διαφορά ανάμεσα σ' εσάς και ένα δέντρο είναι οι πληροφορίες και η ενέργεια που περιέχουν τα αντίστοιχα σώματα. 
Στο υλικό επίπεδο, τόσο εσείς όσο και το δέντρο αποτελείστε από τα ίδια ανακυκλώσιμα υλικά: άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο, άζωτο και μερικά άλλα στοιχεία σε απειροελάχιστες ποσότητες. Θα μπορούσατε ν' αγοράσετε αυτά τα υλικά από μια αποθήκη µε μερικά χιλιάρικα ... 
Η διαφορά, λοιπόν, ανάμεσα σ' εσάς και το δέντρο δεν είναι ο άνθρακας, το υδρογόνο και το οξυγόνο. Στην πραγματικότητα, εσείς και το δέντρο ανταλλάσσετε συνεχώς άνθρακα και οξυγόνο μεταξύ σας. Η αληθινή διαφορά ανάμεσά σας βρίσκεται στην ενέργεια και τις πληροφορίες που σας χαρακτηρίζουν.

Μέσα στο σχέδιο της φύσης, εγώ και εσείς αποτελούμε προνομιούχα όντα. Διαθέτουμε ένα νευρικό σύστημα που μπορεί ν' αντιλαμβάνεται το ενεργειακό και πληροφοριακό περιεχόμενο του εντοπισμένου χω­ροχρονικά πεδίου το οποίο δημιουργούν τα φυσικά µας σώματα. Αισθανόμαστε αυτό το πεδίο εμπειρικά, µε τη μορφή σκέψεων, συναισθημάτων, επιθυμιών, αναμνήσεων, ενστίκτων, ορμών και πεποιθήσεων. Το ίδιο επίπεδο αντιλαμβανόμαστε στην ύλη ως φυσικό σώμα - και μέσα από το υλικό µας σώμα αντιλαμβανόμαστε αυτό το πεδίο σαν τον "κόσμο γύρω µας". 

Όλα όμως είναι ένα και το αυτό.

Οι αρχαίοι σοφοί αναφωνούσαν:  

"Είμαι αυτό, είστε αυτό, 

όλα είναι αυτό, 

κι αυτό είναι το µόνο που υπάρχει".

Το σώμα σας δεν είναι κάτι ξεχωριστό από το σώμα του σύμπαντος, αφού σε επίπεδο κβαντομηχανικής δεν υπάρχουν καθορισμένα όρια. Μοιάζετε µ' ένα κύμα, ένα σπασμό, έναν παλμό, μια δίνη, μια εντοπισμένη διαταραχή μέσα στο ευρύτερο κβαντικό πεδίο. Το ευρύτερο κβαντικό πεδίο - το σύμπαν - στην ουσία δεν είναι παρά το εκτεταμένο σώμα σας.
Το ανθρώπινο νευρικό σύστημα, όχι µόνο μπορεί ν' αντιληφθεί την ενέργεια και τις πληροφορίες του δικού του κβαντικού πεδίου, αλλά επειδή η ανθρώπινη συνείδηση είναι εξαιρετικά εύπλαστη, μέσα από αυτό το υπέροχο νευρικό σύστημα μπορείτε ν' αλλάξετε συνειδητά τα πληροφοριακά δεδομένα που αποτελούν το υλικό σας σώμα. Μπορείτε ν' αλλάξετε συνειδητά το ενεργειακό και πληροφοριακό περιεχόμενο του δικού σας κβαντομηχανικού σώματος, επηρεάζοντας µ' αυτό τον τρόπο το ενεργειακό και πληροφοριακό περιεχόμενο του εκτεταμένου σας σώματος ­του περιβάλλοντός σας και ολόκληρου του κόσμου - προκαλώντας την υλοποίηση πραγμάτων και καταστάσεων μέσα του.

Αυτή η συνειδητή αλλαγή επιτυγχάνεται µε τη βοήθεια δυο εγγενών παραμέτρων της συνείδησης: της προσοχής και της πρόθεσης. 
Η προσοχή ενεργοποιεί και η πρόθεση μεταμορφώνει. 
Οτιδήποτε στο οποίο στρέφετε την προσοχή σας θα ισχυροποιηθεί στη ζωή σας. 
Οτιδήποτε απ' το οποίο απομακρύνετε την προσοχή σας, ελαττώνεται, αποσυντίθεται και εξαφανίζεται. 
Η πρόθεση, από την άλλη μεριά, προκαλεί τη μεταμόρφωση της ενέργειας και των πληροφοριών. Η πρόθεση οργανώνει την ίδια της την εκπλήρωση.

Η ποιότητα της πρόθεσης πάνω στο αντικείμενο της προσοχής, θα ενορχηστρώσει μια απειρία χωροχρονικών γεγονότων για να επιφέρει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, µε την προϋπόθεση πως κάποιος θα ακολουθεί και τους υπόλοιπους πνευματικούς νόμους της επιτυχίας. Αυτό συμβαίνει επειδή η πρόθεση έχει απεριόριστη οργανωτική δύναμη μέσα στο εύφορο έδαφος της προσοχής. Απεριόριστη οργανωτική δύναμη, σημαίνει δύναμη για την οργάνωση μιας απειρίας χωροχρονικών γεγονότων, όλων ταυτόχρονα. 
Βλέπουμε την έκφραση αυτής της δύναμης σε κάθε φύλλο χορταριού, σε κάθε άνθος μηλιάς, σε κάθε κύτταρο του κορμιού µας. Τη διακρίνουμε σ' οτιδήποτε είναι ζωντανό.

Μέσα στο σχέδιο της φύσης, όλα σχετίζονται και συνδυάζονται μεταξύ τους. Η μαρμότα βγαίνει απ' τη φωλιά της μόλις έρθει η άνοιξη. Τα πουλιά μεταναστεύουν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, σε μια συγκεκριμένη εποχή του χρόνου. Η φύση είναι μια συμφωνία και αυτή η συμφωνία ενορχηστρώνεται σιωπηλά στο υπέρτατο πεδίο της δημιουργίας.

Το ανθρώπινο σώμα είναι ένα καλό παράδειγμα αυτής της συμφωνίας. Ένα και µόνο κύτταρο του σώματος κάνει περίπου έξι τρισεκατομμύρια πράγματα το δευτερόλεπτο και πρέπει συγχρόνως να γνωρίζει τι κάνουν όλα τα άλλα κύτταρα την ίδια στιγμή! 
Το ανθρώπινο σώμα μπορεί να παίζει μουσική, να σκοτώνει μικρόβια, να δημιουργεί ένα μωρό, να απαγγέλλει ποίηση και να παρακολουθεί τις κινήσεις των άστρων ταυτόχρονα, επειδή το πεδίο της απεριόριστης συσχέτισης είναι μέρος του πεδίου των πληροφοριών.

Το αξιοθαύμαστο µε το νευρικό σύστημα του ανθρώπινου είδους, είναι πως μπορεί να ελέγχει αυτή την απεριόριστη οργανωτική δύναμη µέσω της συνειδητής πρόθεσης. Η πρόθεση στο ανθρώπινο είδος δεν περιορίζεται σ' ένα άκαμπτο δίκτυο ενέργειας και πληροφοριών. Έχει απεριόριστη ευκαμψία. Με δυο λόγια, εφ' όσον δεν παραβιάζετε τους άλλους νόμους της φύσης, µέσω της πρόθεσής σας μπορείτε κυριολεκτικά να ελέγχετε τις δυνάμεις της φύσης για να εκπληρώσετε τα όνειρα και τις επιθυμίες σας.

Μπορείτε να βάλετε αυτόν τον κοσμικό υπολογιστή µε την απεριόριστη οργανωτική του δύναμη, να δουλέψει για λογαριασμό σας. Μπορείτε να ταξιδέψετε σ' αυτό το υπέρτατο έδαφος της δημιουργίας και να φυτέψετε εκεί μια πρόθεση, ενεργοποιώντας µ' αυτό τον τρόπο το πεδίο του άπειρου συσχετισμού.

Η πρόθεση βάζει τα θεμέλια για την άκοπη, αυτόματη και ανεμπόδιστη ροή καθαρής δυνατότητας, η οποία αναζητά έκφραση απ' το ανεκδήλωτο στο εκδηλωμένο. Η µόνη προϋπόθεση είναι πως θα πρέπει να χρησιμοποιείτε την πρόθεσή σας για το καλό της ανθρωπότητας.

Η αληθινή δύναμη πίσω από την πρόθεση είναι η επιθυμία. Η πρόθεση από μόνη της είναι πολύ ισχυρή, επειδή ουσιαστικά είναι μια επιθυμία χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσμα. Η επιθυμία από μόνη της είναι αδύναμη, μια και στους περισσότερους ανθρώπους δεν είναι τίποτε άλλο από προσοχή συνδυασμένη με προσκόλληση. Η πρόθεση είναι μια επιθυμία αυστηρά σύμφωνη με όλους τους άλλους νόμους, αλλά ειδικά με το Νόμο της Απόσπασης.
Η πρόθεση σε συνδυασμό με την αποστασιοποίηση οδηγεί σε μια αντίληψη η οποία επικεντρώνεται στη ζωή και στο παρόν, οπότε κάθε πράξη είναι πολύ πιο αποτελεσματική όταν εκτελείται μέσα στην αντίληψη του παρόντος. Η πρόθεσή σας μπορεί να προσβλέπει στο μέλλον, αλλά η προσοχή σας βρίσκεται στο παρόν. Εφ' όσον η προσοχή σας βρίσκεται στραμμένη στο παρόν, η πρόθεσή σας για το μέλλον θα υλοποιηθεί, αφού το μέλλον πλάθεται μέσα στο παρόν. Πρέπει να δεχτείτε το παρόν όπως έχει. Αποδεχτείτε το παρόν και στοχεύστε στο μέλλον. Το μέλλον είναι κάτι που μπορείτε πάντα να διαμορφώσετε μέσω της αποστασιοποιημένης πρόθεσης, αλλά δεν πρέπει ποτέ να αντιπαλεύετε το παρόν.

Παρελθόν, παρόν και μέλλον, αποτελούν όλα ιδιότητες της συνείδησης. 
Το παρελθόν είναι η μνήμη και η θύμηση, το μέλλον η προσμονή και το παρόν η επίγνωση.
Γι' αυτό το λόγο, ο χρόνος δεν είναι τίποτε άλλο από την κίνηση της σκέψης. Τόσο το παρελθόν όσο και το μέλλον γεννιούνται μέσα στη φαντασία. Μόνο το παρόν, δηλαδή η αντίληψη της στιγμής, είναι αληθινό και αιώνιο. Υπάρχει και αποτελεί το δυναμικό του χωροχρόνου, της ύλης και της ενέργειας. Είναι ένα αιώνιο πεδίο πιθανοτήτων, το οποίο αποκτά την εμπειρία του εαυτού του µε τη μορφή αφηρημένων δυνάμεων όπως το φως, η θερμότητα, ο ηλεκτρισμός, ο μαγνητισμός ή η βαρύτητα. 
Αυτές οι δυνάμεις δεν βρίσκονται ούτε στο παρελθόν, ούτε στο μέλλον. 
Απλώς υπάρχουν.
Ο τρόπος µε τον οποίο αντιλαμβανόμαστε αυτές τις αφηρημένες δυνάμεις, µας προσφέρει την εμπειρία των συγκεκριμένων φαινομένων και μορφών. Οι αναμνήσεις των ερμηνειών αυτών των αφηρημένων δυνάμεων, δημιουργούν την εμπειρία του παρελθόντος και οι προσδοκώμενες ερμηνείες των ίδιων δυνάμεων δημιουργούν το μέλλον. Αυτές είναι οι ιδιότητες της προσοχής μέσα στη συνείδηση. Όταν οι ιδιότητες αυτές απαλλαχθούν από το βάρος του παρελθόντος, τότε η δράση στο παρόν γίνεται το εύφορο έδαφος για τη δημιουργία του μέλλοντος.

Η πρόθεση, αν είναι γειωμένη σ' αυτή την αποστασιοποιημένη ελευθερία του παρόντος, εξυπηρετεί σαν καταλύτης για το σωστό μείγμα ύλης, ενέργειας και χωροχρονικών γεγονότων, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει οτιδήποτε επιθυμήσετε.

Αν έχετε μια αντίληψη επικεντρωμένη στη ζωή και στο παρόν, τότε τα φανταστικά εμπόδια - τα οποία αποτελούν τουλάχιστον το ενενήντα τοις εκατό των θεωρούμενων εμποδίων - διαλύονται και εξαφανίζονται! Το υπόλοιπο πέντε µε δέκα τοις εκατό μπορεί να μετουσιωθεί σε νέες ευκαιρίες µέσω της εστιασμένης πρόθεσης.

Η εστιασμένη πρόθεση είναι η ιδιότητα της προσοχής που παραμένει αμετακίνητη στο στόχο της. Εστιασμένη πρόθεση σημαίνει να κρατάτε την προσοχή σας πάνω στο σκοπούμενο αποτέλεσμα, µε τέτοια αμετακίνητη αποφασιστικότητα, ώστε να µην επιτρέπετε σε κανένα εμπόδιο να την ελαττώσει ή να την καταστρέψει. Μ' αυτό τον τρόπο αποκλείετε ολοκληρωτικά όλα τα εμπόδια απ' τη συνείδησή σας. Μπορείτε να διατηρείτε μια ακλόνητη γαλήνη, ενώ παράλληλα αφιερώνεστε στο στόχο σας µε έντονο πάθος. Αυτή είναι η δύναμη του συνδυασμού αποστασιοποιημένης αντίληψης και εστιασμένης πρόθεσης.

Μάθετε να τιθασεύετε τη δύναμη της πρόθεσης, και θα μπορείτε να δημιουργήσετε οτιδήποτε επιθυμείτε. Μπορείτε ασφαλώς να δείτε αποτελέσματα και μέσα απ' τις σκληρές προσπάθειες, αλλά αυτά θα έχουν το ανάλογο κόστος τους, µε τη μορφή άγχους, καρδιακών προσβολών και της ελαττωμένης λειτουργίας του ανοσοποιητικού σας συστήματος. Είναι πολύ καλύτερο ν' ακολουθήσετε τα παρακάτω πέντε βήματα του Νόμου της Πρόθεσης και της Επιθυμίας.

 
Ακλουθώντας την παρακάτω διαδικασία για την πραγματοποίηση των επιθυμιών, η πρόθεσή απελευθερώνει αβίαστα τη δική της μοναδική δύναμη:

(1) Γλιστρήστε μέσα στο "κενό". Αυτό σημαίνει πως πρέπει να επικεντρωθείτε σ' εκείνο το σιωπηλό διάστημα ανάμεσα στις σκέψεις, δηλαδή να βρεθείτε μέσα στη σιωπή -το επίπεδο της Ύπαρξης που αποτελεί την ουσιαστική σας πρωταρχική κατάσταση.

(2) Μέσα σ' αυτή την κατάσταση, απελευθερώστε τις προθέσεις και τις επιθυμίες σας. Όταν βρισκόσαστε κυριολεκτικά μέσα στο κενό, δεν υπάρχουν σκέψεις ούτε επιθυμίες, αλλά καθώς θα βγαίνετε απ' το κενό - στο όριο ανάμεσα στο κενό και μια σκέψη - μπορείτε να εισαγάγετε την πρόθεση. Αν έχετε μια σειρά από στόχους, μπορείτε να τους γράψετε σ' ένα κομμάτι χαρτί και να εστιάσετε την προσοχή σας επάνω τους πριν περάστε στο κενό. Αν επιθυμείτε επιτυχημένη καριέρα, για παράδειγμα, µπείτε στο κενό µ' αυτή την πρόθεση, και η πρόθεσή σας θα σας συνοδεύει σαν ένα αμυδρό λαμπύρισμα της συνείδησής. Αν εγκαταλείψετε τις προθέσεις και τις επιθυμίες σας μέσα στο κενό, είναι σαν να τις φυτεύετε στο εύφορο έδαφος της καθαρής δυνατότητας και να περιμένετε να βλαστήσουν όταν έρθει η κατάλληλη εποχή. Δεν πρέπει να σκεφτείτε ν' ανασκάψετε τους σπόρους των επιθυμιών σας για να δείτε αν πράγματι μεγαλώνουν, ούτε και να προσκολληθείτε άκαμπτα στον τρόπο µε τον οποίο θα εξελιχθούν. Απλώς θέλετε να τους σπείρετε.

(3) Παραμείνετε στην κατάσταση της έσω-αναφοράς. Αυτό σημαίνει να έχετε αντίληψη του αληθινού Εαυτού σας - του πνεύματός σας, της σύνδεσής σας µε το πεδίο της καθαρής δυνατότητας. Σημαίνει επίσης πως δεν θα κοιτάτε τον εαυτό σας μέσα απ' τα µάτια του κόσμου, ούτε και θα επιτρέψετε να σας επηρεάσουν οι γνώμες και οι κριτικές των άλλων. Ένας καλός τρόπος για να διατηρείτε αυτή την κατάσταση της έσω-αναφοράς, είναι να κρατάτε τις επιθυμίες σας κρυφές. Μην τις μοιράζεστε µε κανέναν άλλο, εκτός κι αν είναι κοινές µε συγκεκριμένους ανθρώπους µε τους οποίους είστε πολύ στενά δεμένοι.

(4) Μην προσκολληθείτε στο αποτέλεσμα. Εγκαταλείψτε την προσμονή μιας συγκεκριμένης εξέλιξης και ζήστε µε τη σοφία της αβεβαιότητας. Απολαύ­στε κάθε στιγμή του ταξιδιού σας στη ζωή, ακόμα κι αν δεν γνωρίζετε τι θα σας συμβεί στη συνέχεια.

(5) Αφήστε το σύμπαν να χειριστεί τις λεπτομέρειες. Οι προθέσεις και οι επιθυμίες σας, όταν απελευθερωθούν μέσ' στο κενό, έχουν απεριόριστη οργανωτική δύναμη. Πιστέψτε πως αυτή η οργανωτική δύναμη της πρόθεσης θα ενορχηστρώσει όλες τις λεπτομέρειες για λογαριασμό σας.

Να θυμάστε πως στην πραγματική σας φύση είστε καθαρό πνεύμα. 
Μεταφέρετε τη συνείδηση του πνεύματος σας όπου κι αν βρίσκεστε, απελευθερώνοντας αβίαστα τις επιθυμίες σας, και το σύμπαν θα αναλάβει τα υπόλοιπα.

Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΣΗΣ 
ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ

Θα θέσω σ' εφαρμογή το Νόμο της Πρόθεσης και της Επιθυμίας αποφασίζοντας να ακολουθήσω τα παρακάτω βήματα:

(1) Θα κάνω έναν κατάλογο όλων των επιθυμιών µου και θα τον έχω μαζί µου όπου κι αν βρεθώ. Θα τον διαβάζω πριν περάσω στη σιωπή και το διαλογισμό, πριν πέσω για ύπνο και μόλις ξυπνήσω το πρωί.

(2) Θ' απελευθερώσω αυτόν τον κατάλογο των επιθυμιών µου και θα τον παραδώσω στη μήτρα της δημιουργίας, πιστεύοντας πως όταν τα πράγματα δείχνουν να µην έρχονται όπως τα θέλω, υπάρχει κάποιος λόγος και πως το σύμπαν έχει για µένα πολύ μεγαλύτερα σχέδια απ' ό,τι έχω φανταστεί.

(3) Θα υπενθυμίζω στον εαυτό µου να εξασκώ πάντα την αντίληψη του παρόντος σ' όλες µου τις ενέργειες. Θ' αρνηθώ να επιτρέψω στα όποια εμπόδια συναντήσω, να καταστρέψουν την ποιότητα της προσοχής µου στην παρούσα στιγμή. Θα αποδέχομαι το παρόν όπως είναι και θα υλοποιώ το μέλλον μέσα απ' τις πιο βαθιές και ειλικρινείς προθέσεις και επιθυμίες µου.
-------------------------------------------------
 Πηγή : [“Οι επτά πνευματικοί νόμοι της επιτυχίας” Deepak Chopra, Εκδ. Έσοπτρον, 1996]

Ας υποδεχτούμε το «Νέο Μεσαίωνα»

Ζούμε τα συμπτώματα της αρχής ενός «Νέου Μεσαίωνα», αφού τα «σημεία των καιρών» είναι εμφανή και ορατά, ανησυχούμε για το μέλλον μας και το μέλλον της Ανθρωπότητας κάπως γενικά και αόριστα, ενώ κρατάμε μία χλιαρή στάση μέχρι τα συμπτώματα αυτά να χτυπήσουν άμεσα εμάς τους ίδιους.

  Ο «Νέος Μεσαίωνας» είναι εδώ!

“Εδώ και αρκετό καιρό η γενική αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο, βασισμένη στην ιδέα της εξέλιξης και της διηνεκούς προόδου της επιστήμης, έχει εξαντληθεί.

Ζούμε στην κατάρρευση των πολιτικών μορφωμάτων που αποτελούν απόρροια  της αισιόδοξης αυτής φιλοσοφίας”, γράφει ο ΑLΑΙΝ ΤΟURAINE σχολιάζοντας το τελευταίο βιβλίο του Ε. MOREN, “TERRE-PATRIE”.

Ο συγγραφέας επισημαίνει πως “δεν ακολουθούμε πλέον μια ευθεία οδό που να οδηγεί προς την πρόοδο, δεν έχουμε ούτε Μεσσία, ούτε σωτηρία. Πορευόμαστε πλήττοντας μέσα στην ομίχλη”. 

 “Αν δεν το έχετε ήδη αντιληφθεί ...” γράφει ο NORMAN STONE “...μπαίνουμε ταχύτατα σε ένα καινούριο Μεσαίωνα... επιστρέφουμε πίσω σε ένα μεσαιωνικό κόσμο γεμάτο ζητιάνους, μεταδοτικές ασθένειες, μισαλλοδοξία και προκαταλήψεις”.

Όμως μια φιλοσοφική θεώρηση του παρελθόντος και του παρόντος βοηθάει στην κατανόηση της θέσης μας, όχι κοντόφθαλμη, μα ρεαλιστική.

Μερικά παραδείγματα: Σχετικά με το φαινόμενο της φτώχειας ο Z. NTIBI αναφέρει πως στο Μεσαίωνα οι απλοί άνθρωποι είχαν το βιοτικό επίπεδο της νεολιθικής εποχής, ζώντας “υπό το βάρος μιας θρησκευτικής και στρατιωτικής τάξης Ευγενών που άρπαζαν όλα τα πλεονάσματα”.
Η αλληλεγγύη των ανθρώπων όμως μπορούσε να αμβλύνει την κατάσταση. Γιατί “δεν υπήρχε η σύγχρονη μοναξιά του φτωχού που συναντάμε σήμερα στις μητροπόλεις”.

 

Ο PHILLIPE VIDELLIERE εστιάζοντας το φαινόμενο στην Γαλλία, εξηγεί πως: «Το τέλος του 20ου αιώνα μας δείχνει κάτι ανησυχητικό. Η βαρβαρότητα επιζητά να ξανάρθει στο προσκήνιο και είναι εύκολο να γίνει. Αρκεί να φυσήξουμε τις στάχτες της».

Μια άλλη σύγχρονη μορφή βίας πραγματεύεται ο Z. DERIDA.

Ονομάζει τις επεμβάσεις της Δύσης (πολιτικο-θρησκευτικό πρότυπο), θρησκευτικούς πολέμους, στο όνομα της “Δημοκρατίας” των “ανθρώπινων δικαιωμάτων” κ.λ.π.

Εξηγεί ότι “τα φαινόμενα άγνοιας, ανορθολογισμού ή σκοταδισμού που συνδέονται με την αναβίωση των θρησκευτικών φανατισμών οφείλονται στην επιβολή αυτού του ορθολογικού προτύπου μέσω της τηλε -τεχνοεπιστήμης”. Κι ενώ η πολιτική και η θρησκεία χρησιμοποιούν τα MEDIA και τον κυβερνοχώρο για να επιβάλουν τα πρότυπά τους, αυτά τα μέσα συχνά σκηνοθετούν το πολιτικό δράμα και γίνονται αντικείμενα λατρείας και επιβολής.

Η διαφήμιση “επιβάλλεται ως κινητήρια δύναμη των Μ.Μ.Ε. ... δίχως να γίνεται αντιληπτή υπαγορεύει τον κανόνα, καθορίζει τον νόμο, εδραιώνεται παντού με αυτό τον τρόπο ως νέα θρησκεία της νέας εποχής του φιλελευθερισμού”.

Ενώ στον Ιστορικό Μεσαίωνα η αποβλάκωση των ανθρώπων ήταν αποτέλεσμα της άγνοιας, σήμερα οφείλεται στην ασταμάτητη πληροφόρηση.

Τότε ο αφελής χωριάτης κουβαλούσε δεμάτια ξύλων για τις πυρές των “αιρετικών”.

Σήμερα το πιστό αντίγραφο της μηχανής προτύπων χειροκροτεί την περιθωριοποίηση όσων τα αμφισβητούν.

Μια φωνή διαμαρτυρίας ενάντια σε αυτόν τον έμμεσο αλλά βάναυσο ολοκληρωτισμό είναι του NOAM TSOMSKI που καταγγέλλει την εκπαίδευση και τα MEDIA σαν όργανα στα χέρια των εξουσιαστών, ώστε “να γίνει η κοινωνία όσο ηλίθια και αδαής μπορεί να είναι η ανθρώπινη φύση”.

Καταγγέλλει τις “σύγχρονες πυρές” των “αιρετικών” σε μια κοινωνία όπου “εφημερίδες, τηλεόραση, μουσική, ταινίες, μιλούν μια ενιαία γλώσσα τύπου Όργουελ”.

Σύμφωνα με τον Κ. ΦΡΑΓΚΙΑ, η Ελληνική κοινωνία δεν απέχει από τη είσοδο στο Μεσαίωνα.

Ο συγγραφέας διακρίνει μια διαλυμένη κοινωνία ανθρώπων που διακατέχονται από τον “ευκαιριακό πανικό” και κατατάσσει τους πνευματικούς ανθρώπους σε ένα είδος ανώφελης και ακίνδυνης αίρεσης.

“Και το χειρότερο είναι πως μέσα σε αυτή την απαξίωση την περιφρόνηση, την ισοπέδωση, ακόμα και οι σημαντικές δυνάμεις που πιθανώς υπάρχουν δεν βρίσκουν ευμενές κλίμα να εκδηλωθούν”.

Ακόμη έχουν δημιουργηθεί ομαδικές προκαταλήψεις και φόβοι για τη “συντέλεια” και το “τέλος των καιρών”.

Οι προφήτες γύρισαν πάλι στη μόδα. Γιατί η άγνοια προκαλεί μεν απάθεια ή αδιαφορία, αλλά και φόβο-πανικό μπροστά στην εμφάνιση του “κακού”, όταν οι αιτίες του άρα και οι λύσεις είναι άγνωστες.

 

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ;

Ο ίδιος συγγραφέας συνεχίζει:

“Όπως και στον Ιστορικό Μεσαίωνα η εξουσία της Εκκλησίας και της Ιεράς Εξέτασης φαινόταν αμετακίνητη. Κι αυτό λοιπόν το σύστημα θα είχε το αδύνατο σημείο του.

Ο ιστορικός Μεσαίωνας τελείωσε όταν οι άνθρωποι ανακάλυψαν τη χαρά της ζωής ..

Ίσως ο καινούργιος Μεσαίωνας κλονιστεί καθώς θα αυξάνεται η ‘συνείδηση της αξίας της ζωής’ και ο φορέας της Αναγέννησης θα είναι ‘ό,τι τροφοδοτεί την συνείδηση’ και όποιοι άνθρωποι αποδέχονται και συνειδητοποιούν αυτή την διαδικασία”.

Η διαφορά του νέου Μεσαίωνα είναι πως δεν αφορά μια επιμέρους περιοχή του κόσμου (π.χ. Ευρώπη) αλλά το σύνολό του.

Ήδη η διαβρωτική ολοκληρωτική κουλτούρα έχει αρχίσει να “αγνοεί” τα σύνορα.

“Πολύ σύντομα σύμφωνα με τον Α. TOFLER κάθε εθνική κουλτούρα θα καταστραφεί, θα ομοιογενοποιηθεί, από τον τεράστιο όγκο των παγκόσμιων πληροφοριών”.

Έτσι η προσπάθεια για ανάκαμψη αφορά τον πλανήτη στο σύνολό του και την κατάκτηση από τους κατοίκους του της συνείδησης του Πολίτη του Κόσμου.

“Όπως η εθνική κοινότητα έτσι και η πλανητική κοινότητα έχει τον δικό της εχθρό, αλλά η βασική διαφορά είναι ότι ο εχθρός βρίσκεται σε εμάς τους ίδιους και είναι δύσκολο να τον αναγνωρίσουμε και να τον αντιμετωπίσουμε. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα να βρισκόμαστε μόλις στις απαρχές αυτής της συνειδητοποίησης και αυτής της νέας αλληλεγγύης. Η διαδικασία θα μπορούσε να επιταχυνθεί και να διευρυνθεί ή και να διαλυθεί, όσο περισσότερο μπαίνουμε στις κρίσεις που προαναγγέλλονται. Άλλη μια φορά θα είμαστε υποχρεωμένοι να θεμελιώσουμε τους λόγους της ελπίδας μας στους λόγους της απελπισίας μας”. E. MOREN.

Είναι ανάγκη να βγάλουμε το κεφάλι από το χώμα 

και να αντικρίσουμε κατάματα το πρόβλημα.

Η νέα αλληλεγγύη είναι η ανεκτικότητα, ο σεβασμός στο διαφορετικό, να μη βλέπουμε γύρω μας αντίπαλες θρησκείες, φυλές, έθνη, πολιτικά και επιστημονικά ρεύματα, αλλά τον Άνθρωπο με τις ικανότητες και το ύψος που του αρμόζει.

Να νιώσουμε ο καθένας συμμέτοχος και συνυπεύθυνος της ομαδικής μοίρας.

Έτσι μπορούμε να ξαναγεννήσουμε την Επιστήμη, την Τέχνη, τη Θρησκεία, την Πολιτική και την Φιλοσοφία σαν πηγές Πολιτισμού.

Ο Μεσαίωνας σίγουρα θα κάνει τον κύκλο του, όμως στο χέρι μας είναι είτε να πνιγούμε στα ταραγμένα νερά του είτε να κρατήσουμε γερά το τιμόνι, καλλιεργώντας και διατηρώντας τους σπόρους της Αναγέννησης.

Ας αναγνωρίσουμε το πρόβλημα της εποχής μας και ας ψάξουμε να βρούμε τις αιτίες του.
Ας δώσουμε ένα τέλος στην εποχή των παραπόνων, της καταστροφολογίας και της προφητολογίας.

Αν θυμόμαστε ότι δεν φταίει το πλοίο για τη λάθος πορεία, αλλά αυτός που κάθεται στο τιμόνι του, θα καταφέρουμε να δεχτούμε ότι όλα είναι επακόλουθα του χαρακτήρα μας και των επιλογών μας. 

Τότε θα αντιληφθούμε ότι ο λόγος που όλα φαίνεται να προχωρούν προς τη φθορά είναι επειδή εμείς οι ίδιοι έχουμε φθαρεί εσωτερικά και αφήσαμε τη ματαιοδοξία και την απληστία να οδηγούν τις επιλογές και τη συμπεριφορά μας, σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο.

Η λύση δεν θα έρθει μέσα από την καταθλιπτική μοιρολατρία μας, παρακολουθώντας και περιμένοντας παθητικά «όσα ο καιρός θα φέρει»…

Ας αντιδράσουμε όλοι μαζί, ενωμένοι σαν μια γροθιά -και όχι πίσω από πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες- στα ψέματα, στην παραπλάνηση, στις εύνοιες, στις εξαιρέσεις, στη διαφθορά, στην απάτη, στην εκμετάλλευση, στις σκόπιμες αποσιωπήσεις που προκαλούν το κοινό αίσθημα και μας αποπροσανατολίζουν.

Όταν συνειδητοποιήσουμε, με καθαρή σκέψη και αληθινή ειλικρίνεια, αυτή τη δύσκολη κατάσταση και τις αιτίες που την προκάλεσαν, θα μπορέσουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας με θάρρος και αποφασιστικότητα και θα αντιληφθούμε το νέο ρόλο μας στην αντιμετώπισή της, διεκδικώντας για μας και τα παιδιά μας μια ζωή που αξίζει να τη ζήσουμε.

Θα χρειαστεί μάλλον να χτίσουμε, σαν ένας σύγχρονος Νώε, μια «Κιβωτό Επιβίωσης» που θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες στα ανεπιθύμητα χρόνια που έρχονται για να καταφέρουμε να κρατήσουμε ζωντανές τις αξίες, μαζί με τα υπόλοιπα θετικά στοιχεία που έχουμε, για να γίνουν τα θεμέλια της «Νέας Αναγέννησης», στην οποία οφείλουμε να στοχεύουμε και να προσδοκούμε.

Ας το κάνουμε.  Όσο έχουμε ακόμα αυτή τη δυνατότητα…

Mία φίλη blogger έφυγε από κοντά μας...

Ουκ εν τω πολλώ το ευ!

Η ευτυχία δεν βρίσκεται στην υπερκατανάλωση 

αλλά κρύβεται σε ένα μικρό νησάκι 

του Νότιου Ειρηνικού. 

Στη λίστα με τις πιο ευτυχισμένες χώρες που κατάρτισε ο βρετανικός ανεξάρτητος οργανισμός New Economics Foundation (Nef), με τον εύλογο τίτλο «Κατάλογος Ευτυχισμένος Πλανήτης» (Happy Planet Index), την πρώτη θέση καταλαμβάνει το Vanuatu, ένα μικρό νησί που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό.
Η Ελλάδα βρίσκεται μόλις στην 133η θέση από τα συνολικά 178 έθνη που περιλαμβάνονται στη λίστα.

Η ιδιαιτερότητα του καταλόγου έγκειται στο ότι εστιάζει σε κριτήρια όπως επίπεδα κατανάλωσης, προσδοκώμενη διάρκεια ζωής και ευτυχία, και όχι σε οικονομικά μεγέθη όπως το εθνικό ακαθάριστο εισόδημα.

Σύμφωνα με τον Nic Marks, εκ των συντακτών της λίστας, σκοπός του καταλόγου ήταν να καταδειχτεί ότι το ευ ζην δεν συνδέεται με υψηλά επίπεδα κατανάλωσης. «Είναι ξεκάθαρο ότι κανένα κράτος που βρίσκεται στη λίστα δεν σημειώνει επιτυχία σε όλους τους τομείς, αλλά αποκαλύπτει πρότυπα που δείχνουν πώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε μακρόβιες και ευτυχισμένες ζωές για όλους, ενώ ζούμε μέσα σε συγκεκριμένους περιβαλλοντικούς περιορισμούς».

Το μικρό νησί του Vanuatu βρίσκεται στη μέση του Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού και ο πληθυσμός του δεν ξεπερνά τους 209.000 κατοίκους. Η οικονομία του στηρίζεται κυρίως στη γεωργία και τον τουρισμό. Και παρόλο που βρίσκεται στην πρώτη θέση του Happy Planet Index, κατατάσσεται 207ο από τις 233 οικονομίες, με βάση το Εθνικό Ακαθάριστο Εισόδημα.

Τις πρώτες δέκα θέσεις της λίστας καταλαμβάνουν τα κράτη της Κεντρικής Αμερικής, ενώ τα αφρικανικά έθνη και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης κυριαρχούν στις 10 τελευταίες. Μεταξύ των προηγμένων κρατών, η Γερμανία κατατάσσεται 81η, η Ιαπωνία 95η, ενώ οι ΗΠΑ έρχονται στην 150η θέση.

Όπως τονίζει ο Simon Bullock, οικονομικός συντονιστής στην οργάνωση Friends of the Earth, ο οποίος βοήθησε στη συγκέντρωση των δεδομένων, τα ευρήματα δείχνουν ότι η ευτυχία δεν είναι κοστοβόρος για τον πλανήτη μας. «Η βρετανική οικονομία απορροφά τεράστιες ποσότητες από τις παγκόσμιες ανεπαρκείς πηγές, ωστόσο οι Βρετανοί πολίτες δεν είναι πιο ευτυχισμένοι από τους Κολομβιανούς που καταναλώνουν πολύ λιγότερα [...] Η τωρινή ανώριμη εστίαση στο εθνικό ακαθάριστο εισόδημα είναι παρωχημένη, καταστροφική και δεν επιφέρει καλύτερη ποιότητα ζωής».

Το Nef καλεί τα κράτη να υιοθετήσουν ένα «παγκόσμιο μανιφέστο για ένα ευτυχέστερο πλανήτη» που θα καταγράφει τους τρόπους με τους οποίους τα έθνη μπορούν να ζήσουν μέσα στα περιβαλλοντικά τους όρια και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.
Οι προτάσεις του περιλαμβάνουν:

* Εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας

* Αναγνώριση της συνεισφοράς των ατόμων 
και της εθελοντικής εργασίας

* Εξασφάλιση ότι οι οικονομικές πολιτικές 
παραμένουν εντός των περιβαλλοντικών περιορισμών.

Ας το έχουμε υπόψη μας

και ίσως προβληματιστούμε θετικά...

Καλή εβδομάδα φίλες και φίλοι συν-ταξιδιώτες!

----------------------------------------
Πηγή: Focus

Στο συνάνθρωπό μου, που έτσι απλά μιλήσαμε για λίγο

Ανέβα σου λέω. Ανέβα. Ακούς; Ανέβα. 
Να, σπίτια βλέπω να καίγονται, ανθρώπους στην ομίχλη να χάνονται. 
Ανέβα. Ανέβα σου λέω. 
Βλέπω τα σπίτια να μικραίνουν κι ανθρώπους σα τα σκυλιά, για μια μπουκιά να πολεμάνε. 
Ανέβα σου λέω. Ανέβα. 
Βλέπω τα πουλιά κοπάδια μαζί να φεύγουν. Μα πού και γιατί; Ανέβα σου λέω. Ανέβα.

Βλέπω τ' αστέρια. Πώς φαίνονται από μακριά. Όμορφα και λαμπερά σαν την ελπίδα. Μα τώρα σκόνη είναι. 
Ανέβα. Ανέβα σου λέω. Ανέβα.
Μόνος είμαι και κρυώνω. Μόνος λευκός, χωρίς πια γιατί. Σώθηκε το καντήλι μου. 
Ανέβα σου λέω. Ανέβα. 
Ακούω έναν χτύπο συνεχώς κι ένα φως να με τυλίγει από παντού.
 
Ανέβα. Ανέβα φίλε μου. Σιγά-σιγά. 
Βλέπω ένα χέρι, μικρό, τοσοδούλικο. Βλέπω ένα φίδι να φεύγει απ' το κεφάλι μου και να εξαφανίζεται.
Βλέπω τους φθόγγους κρύσταλλα να γίνονται, βροχή να γίνονται... Ο καθρέφτης, πού 'ναι ο καθρέφτης, κι εγώ βροχή και ήχος γίνομαι, χάνομαι, πού μ' έβαλες, χάνομαι, δεν είμαι, γύρνα με πίσω, δεν ήθελα εγώ, εσύ μ' έβαλες, γύρνα με πίσω, δεν είμαι, δεν ξέρω, δεν θέλω να ξέρω, τ' ακούς; Δεν θέλω. 
Ανέβα. Ανέβα σου λέω. Τώρα δεν έχει πίσω. Ανέβα. Στράτευσε και το έσχατο μόριο της ύπαρξής σου. Κλέψε. Σκότωσε. Άλλαξε. Ανέβα. Δεν έχει πίσω. Ανέβα, φίλε μου. Πίστεψέ με γίνεται. 

Κρυώνω, δε μπορώ. Σκόνη έγινα κι εγώ. Δεν ξέρω. Δεν είμαι. Σκόνη. Σκόνη. Σκόνη. 
Ανέβα. Σε ικετεύω. Δε βλέπεις; Ακόμα μιλάμε. Ακόμα υπάρχεις. Με καθρέφτη το πρόσωπό μου. Σε ικετεύω ανέβα.
Δεν έχω πια χέρια να κινήσω. Δεν έχω πια νου να ταξιδέψω.
Ανέβα. Ανέβα. Σε παρακαλώ, ανέβα. Έχεις. Έχεις το βουητό αυτών που έφυγαν. Έχεις το νερό που άχρονο κυλά, χωρίς σκοπό. Ανέβα. Ανέβα.
 
Βλέπω ένα κόκκινο. Μονάχα κόκκινο. Με λάμψεις βροντερές. Κόκκινο. Κόκκινο. Κόκκινο.
Στάσου, τί βλέπεις; 
Κόκκινο, μονάχα κόκκινο.
Κατέβα. Κατέβα τώρα. Γρήγορα, να προλάβεις. Κατέβα. Άσε να κυλήσει το κόκκινο. Κατέβα. 
ΠΕΣ ΜΟΥ, ΤΩΡΑ ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ; 
Βλέπω δυο ανθρώπους γύρω απ' τη φωτιά, να ζεσταίνονται, να συνομιλούν.

ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΩΡΑ, ΤΙ ΑΛΛΟ ΒΛΕΠΕΙΣ; 
Βλέπω δυο δέντρα, ρυάκια να κυλούν στο πλάι των ανθρώπων, βλέπω ανθρώπους μικρούς, ίσαμε ένα θαμνάκι, να τρέχουν με χέρια ανοιχτά πίσω από ένα σπουργίτι.
ΠΕΣ ΤΩΡΑ, ΑΛΛΟ ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ;
Βλέπω το πρόσωπό μου πια να σχηματίζεται.
Βλέπω το ένα να ζει μέσα απ' το καθένα.

(Αντρέι Ταρκόφσκι 1932-1986
Ρώσος σκηνοθέτης και σεναριογράφος)

Το έργο του Ταρκόφσκι χαρακτηρίζεται από τα χριστιανικά και μεταφυσικά θέματα, τους αργούς ρυθμούς, τα εξαιρετικής αισθητικής και μακράς διάρκειας μακρινά πλάνα. Επαναλαμβανόμενα μοτίβα στα έργα του είναι τα όνειρα, η μνήμη, η παιδική ηλικία, το τρεχούμενο νερό, η φωτιά, η βροχή, οι αναμνήσεις. Σταδιακά, ανέπτυξε μια προσωπική θεωρία γύρω από τον κινηματογράφο, την οποία ονόμασε «γλυπτική του χρόνου». Πίστευε ότι το κύριο χαρακτηριστικό του κινηματογράφου είναι ο μετασχηματισμός της ανθρώπινης εμπειρίας του χρόνου. Το αμοντάριστο υλικό, έλεγε, καταγράφει τον πραγματικό χρόνο. Γι' αυτό χρησιμοποιούσε τον αργό ρυθμό και τα μεγάλα πλάνα, για να δώσει στον θεατή την αίσθηση του χρόνου που περνά και χάνεται, αλλά και να αναδείξει την ιδιαιτερότητα της κάθε στιγμής. Τη θεωρία του για τη «γλυπτική του χρόνου» ανέπτυξε στις ταινίες του «Ο Καθρέπτης» (1975) και «Στάλκερ» (1979)
"Ο άνθρωπος είναι απασχολημένος να κυνηγά φαντάσματα και να προσκυνά είδωλα.  Στο τέλος όλα καταλήγουν σ’ ένα, και μάλιστα απλό στοιχείο, το μόνο στο οποίο μπορεί να υπολογίζει στη ζωή του: την ικανότητα να αγαπάει. Το στοιχείο αυτό μπορεί να αναπτυχθεί μες στη ψυχή και να γίνει ο υπέρτατος παράγοντας που καθορίζει το νόημα της ζωής ενός ανθρώπου. 
Έργο μου είναι να κάνω το θεατή που βλέπει τις ταινίες μου να συνειδητοποιήσει την ανάγκη του να αγαπάει και να τον αγαπούν, να καταλάβει ότι τον καλεί η ομορφιά κοντά της".
(Από το βιβλίο "Σμιλεύοντας τον χρόνο" του Αντρέι Ταρκόφσκι, Εκδόσεις Νεφέλη)

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!

-->

Μια φορά και ένα καιρό ένα παιδί ήταν έτοιμο να γεννηθεί.
Την προηγούμενη μέρα ρώτησε το Θεό:
«Μου λένε ότι θα με στείλεις αύριο στη γη. Φοβάμαι. 
Πώς θα μπορέσω να ζήσω εκεί; Είμαι μικρός και αβοήθητος».

Και ο Θεός του απάντησε:
«Μην ανησυχείς. Έχω φροντίσει για σένα. 
Μεταξύ πολλών Αγγέλων διάλεξα έναν και για σένα. 
Θα σε περιμένει στη γη και θα σε φροντίζει». 

Το παιδί επέμενε:
«Ναι, αλλά εδώ στον παράδεισο δεν κάνω τίποτα άλλο από το να τραγουδάω και να γελάω κάθε μέρα! 
Μόνο αυτά χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένος! 
Θα νοιώθω τόση ευτυχία στη γη;»

Τότε ο Θεός του είπε:
«Ο Άγγελος που έχω διαλέξει για σένα, ο Άγγελός σου, θα σου τραγουδάει όλη την ημέρα. 
Θα αισθάνεσαι την αγάπη του κι έτσι θα είσαι ευτυχισμένος».

Και το παιδί ρώτησε:
«Και πώς θα καταλαβαίνω τους ανθρώπους, όταν θα μιλούν, αφού δεν ξέρω τη γλώσσα τους;»

«Αυτό είναι εύκολο», του είπε ο Θεός.
«Ο Άγγελός σου θα σου λέει τα πιο όμορφα και γλυκά λόγια, που έχεις ακούσει ποτέ και με πολλή υπομονή και φροντίδα θα σε μάθει να μιλάς»!

Και ύστερα το παιδί κοιτώντας το Θεό ρώτησε:
«Και τι θα κάνω, όταν θα θέλω να μιλήσω σε σένα;»

Ο Θεός χαμογέλασε στο παιδί και του είπε:
«Ο Άγγελός σου θα σε μάθει πώς να προσεύχεσαι»!

Και το παιδί είπε:  
«Έχω ακούσει ότι στη γη υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι, που είναι κακοί. 
Ποιος θα με προστατεύσει από τους κακούς;»

Ο Θεός αγκάλιασε το παιδί και του είπε:
«Ο Άγγελός σου θα σε υπερασπιστεί ακόμα και αν χρειαστεί να βάλει σε κίνδυνο την ζωή του».

Λυπημένο το παιδί τον ρώτησε:
«Ναι, αλλά πάντα θα είμαι λυπημένος, γιατί δε θα σε βλέπω πια».

- «Ο Άγγελός σου θα σου μιλάει συνέχεια για μένα και θα σε διδάξει τον τρόπο που θα μπορέσεις να γυρίσεις πάλι σε μένα. 
Έτσι και αλλιώς δε θα σου λείψω ποτέ, αφού θα είμαι πάντα δίπλα σου».

Τη συγκεκριμένη στιγμή επικρατούσε απόλυτη γαλήνη στον παράδεισο και οι μακρινές φωνές από τη γη είχαν ήδη ακουστεί.

Το παιδί βιαστικά ρώτησε:  
«Θεέ μου αν πρέπει να φύγω τώρα πες μου το όνομα του Αγγέλου μου!»

Και ο Θεός απάντησε:
«Τον Άγγελό σου θα τον αναγνωρίσεις εύκολα. 
Άλλωστε θα είναι ο πρώτος που θα αντικρίσεις, φτάνοντας στη γη. 
Το όνομα του Αγγέλου σου δεν είναι τόσο σημαντικό...

…θα την φωνάζεις απλά «μαμά»! 

"Η καρδιά της Μάνας"

(Άγγελος Βλάχος)

Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,

αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.

- Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά,

μ' αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,

της μάνας σου να φέρης την καρδιά

να ρίξω να την φάη το σκυλί μου.

Τρέχει ο νειός, την μάνα του σκοτώνει

και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει

και τρέχει να την πάη, μα σκοντάφτει

και πέφτει ο νειός κατάχαμα με δαύτη.

Κυλάει ο γυιός και η καρδιά κυλάει

και την ακούει να κλαίη και να μιλάη.

Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:

- Εχτύπησες, αγόρι μου;…και κλαίει!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! 
σε όλες τις μανούλες του κόσμου!  

Ας ξεκινήσουμε με την ενανθρώπισή μας!

Το συναισθηματικό έλλειμμα κάθε ανθρώπου είναι η ρίζα του προβλήματος της σύγχρονης κοινωνίας η οποία πάσχει από ηθική ανεπάρκεια. 
Η ικανότητα της ενσυναίσθησης σπανίζει, τα τείχη του ατομισμού δε μας επιτρέπουν να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, οπότε ρυθμιστικοί κανόνες, διατάξεις και νόμοι θα ήταν περιττοί.

Το αποκαρδιωτικό είναι ότι ύστερα από χιλιάδες χρόνια χριστιανικής διαχείρισης το θέμα αυτό έπρεπε να είχε ταχτοποιηθεί, όμως όλα δείχνουν ότι αποτύχαμε.
Οι χώρες που κανονίζουν τα του πλανήτη μόνον κατ' όνομα είναι χριστιανικές και η άποψη του "μη χείρον βέλτιστον" -εν μέσω των λοιπών εξίσου χρεοκοπημένων θρησκευτικών δογμάτων μπορεί να έχει απεριόριστη εφαρμογή.
Άλλωστε, το ρόλο που έπαιζε κάποτε η θρησκεία στη χειραγώγηση των μαζών, τώρα τον έχει αναλάβει ο επιστημονισμός.

Οι θεωρητικοί του Κακού σπεύδουν να διαστρεβλώσουν, να παραχαράξουν, νοθεύσουν.
Με εργαλείο τους τη μισή αλήθεια οικοδομούν την πλάνη.

Εκθειάζουν την άνθηση της γνώσης, ενώ αποτυφλώνουν και τους τελευταίους μισότυφλους.

Διασαλπίζουν την ανάγκη διαπαιδαγώγησης κριτικών πνευμάτων, ενώ αποφεύγουν να έχει γνώμη όποιος δε νομιμοποιείται να ομιλεί ως ειδικός. 

Ευαγγελίζονται την ελευθερία, ενώ σφυρηλατούν τις αλυσίδες του απόλυτου ελέγχου. 

Εξυμνούν την εγκαθίδρυση της αληθινής δημοκρατίας, ενώ απλώνουν την τυραννία του ολοκληρωτισμού στον πλανήτη. 

Κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ ποδοπατούν τους ανθρώπους.

Αυτοί νομοθετούν, καθορίζουν τους όρους του παιχνιδιού και -"πλανώντες και πλανώμενοι"- επιβάλλουν την ειρκτή της δικής τους πραγματικότητας.

Ακόμη και η πιο κατάφωρα εξωφρενική, παράλογη και ψευδής θεωρία ριζώνει και παράγει τους καρπούς της, αρκεί να βρεθούν πολλοί που να την πιστέψουν. Διότι όταν δίνουν την προσοχή τους σε κάτι ανύπαρκτο, τότε αυτό αποκτά φασματική υπόσταση.  

Ο κόσμος κοιμάται και ονειρεύεται πως είναι ξύπνιος. 

Έτσι διαπλάθεται η πλάνη με αξιώσεις αλήθειας. 

Και ως μη πραγματική, είναι ασταθής, εφήμερη και διαρκώς μεταβαλλόμενη.

Το χειρότερο είναι πως όταν διασαλεύονται τα ερείσματα έστω και της δοτής πραγματικότητας, επακολουθεί το σάλεμα του μυαλού. Ενός μυαλού πού είναι ήδη έρμαιο του διαταραγμένου συναισθηματικού μέρους.
Αν δεν υπάρξει ανάσχεση, τι μας επιφυλάσσει το αύριο;
Στίφη πνευματικά σακατεμένων ανθρώπων, αποκυήματα ενός παρεμβατικού ευγοvισμού, οι οποίοι θα έχουν τόση επίγνωση της φρικτής τους κατάστασης όση είχαν μέχρι πρότινος οι οξύφωνοι castrati.

Δυστυχώς, αυτό το εφιαλτικό αύριο βρίσκεται ήδη εδώ, στο σήμερα.

Βρισκόμαστε στο κατώφλι νέας εποχής, όπου θα επανατεθεί ρητά μεν, αλλά με απροσδόκητο τρόπο, το διαχρονικό δίλημμα του Ηρακλή:

την οδόν της αρετής ή την της κακίας; 

Με άλλα λόγια, την ευγενή επιδίωξη της μεταμόρφωσης του ανθρώπου σε Άνθρωπο, (με άλφα κεφαλαίο) ή τη διαπάλη της φιλόδοξης ανάδειξής του;

Ο κανόνας, που προκύπτει από τη θεώρηση της Ιστορίας, λέει ότι αλλιώς περιμένουμε το καινούργιο και αλλιώς θα εμφανιστεί.
Άρα κινδυνεύουμε να μην το αναγνωρίσουμε, να το αποκηρύξουμε αναθεματίζοντάς το και να παραμείνουμε προσκολλημένοι στο παλιό.
Αυτό δε μας συμφέρει καθόλου, γιατί "το παλαιούμενον και γηράσκον εγγύς αφανισμού".

Ώστε το γνώρισμα του νέου θα είναι η ρήξη με το παρόν καθεστώς, αλλά πάντοτε προς την κατεύθυνση της απομάκρυνσης από τα ανθρώπινα πράγματα και ποτέ το αντίθετο.
Επειδή κατά την αναταραχή των ημερών αναφύονται παραπειστικές απομιμήσεις, που εμπεριέχουν υπό τον μανδύα της προόδου την παλινδρόμηση προς το κτηνώδες.

Τα προμηνύματα της επερχόμενης ωμότητας δεν ήταν ούτε είναι- παράδοξα.

Η φύση κλείνει και ανοίγει κύκλους. 

Οι μεταβατικές περίοδοι έχουν τις ωδίνες τους. 

Τα πάντα δρουν ως φυσική επιλογή και η διεξοδική αλλαγή είναι αναπόφευκτη. 

Σύντομα θα ξεχάσουμε αυτά που ξέραμε.

Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει ότι η προσπάθεια που γίνεται κόντρα στις πλέον αντίξοες συνθήκες είναι και η αποδοτικότερη.

Διότι η απροκάλυπτη βαναυσότητα, που συνοδεύει τη διάβαση, δεν αφήνει κάποιους ανθρώπους να βαλτώσουν εφησυχασμένοι.

Όταν το σύνολο οδηγείται στην αποθηρίωση, 
το ποσοστό των αφυπνιζομένων αυξάνεται.

Σημειωτέον ότι η διάκριση μεταξύ "καλών" και "κακών" είναι παρακινδυνευμένη.
Απλώς, όποιος κατέχει τη δύναμη τη χρησιμοποιεί πάνω στους άλλους, ώσπου να βρεθεί κάποιος ισχυρότερός του.
Ούτε οι "καημένοι" λαοί είναι αθώοι, ενώ τάχα φταίνε οι κακόβουλοι εξουσιαστές τους.

Ο ηγέτης είναι ο εκφραστής της μάζας, 
αλλιώς δεν ευδοκιμεί.

Ο δε λαός συντίθεται από άτομα και υπάρχει η προσωπική ευθύνη εκάστου.

Το αστείο είναι ότι στον κόσμο όπου βασιλεύει το “κακό”, και παρότι οι σχετικές θέσεις εναλλάσσονται, κανείς δε θέλει να διεκδικήσει τον τίτλο και πάντοτε ο κακός είναι κάποιος άλλος.

Πέρα από τις στενά υποκειμενικές όσο και ανειλικρινείς αυτές αντιλήψεις, ας ορίσουμε ως κακό -ακολουθώντας τον Πλάτωνα- κάθε τι που συμβάλλει στην πλάνη και αποβλέπει όχι στην όδευση προς την αλήθεια που υπάρχει ανεξάρτητη από εμάς, αλλά στην αντίθετη πορεία προς τη δημιουργία της δικής μας αλήθειας.

Το τι περιλαμβάνει αυτή η αλήθεια είναι γνωστό:  
 όλοι εναντίον όλων και ας νικήσει ο χειρότερος, ήγουν ο δυνατότερος, 
τουτέστιν ο "καλύτερος"!
Αν η εν γένει θεώρηση "όζει μεταφυσικής μούχλας", υπενθυμίζουμε πως η οσμή αυτή είναι πραγματικό μύρο συγκρινόμενη με τη δυσωδία των ημερών μας.

Όμως, όποιος επιλέξει τον αγώνα προς την ενανθρώπιση, 
πρέπει να έχει υπ' όψιν του πως, 
ενώ η επιτυχία δε λογίζεται δεδομένη, 
εντούτοις, αξίζει τον κόπο.
---------------------------------------------------------------------------
Πηγή :  “Μίμηση Αγάπης”, Δρόλαπας Δρόσος, Εκδ. Νεφέλη