«Ειρήνη υμίν»

«Ο ζητών ειρήνην, Χριστόν εκζητεί, ότι αυτός εστίν η ειρήνη, ο ειρηνοποιήσας δια του αίματος του Σταυρού αυτού, είτε τα εν ουρανοίς είτε τα επί της γης», γράφει ο Mέγας Bασίλειος.

Η ειρήνη της ψυχής μας
Όταν η ψυχή μας ειρηνεύει, ειρηνεύουν και οι σκέψεις μας, με αποτέλεσμα η ειρήνη να σφραγίζει και την εξωτερική μας συμπεριφορά.

Διαποτίζει και επηρεάζει τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Ενώ, αντίθετα, όταν δίνουμε τροφή στα πάθη μας, όταν επιτρέπουμε τις άσχημες ή αρνητικές σκέψεις να αναστατώνουν τον νου μας, τότε μέσα μας δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη και επομένως ούτε εξωτερική ειρηνική κατάσταση.
Δεν έχει ειρήνη μέσα του αυτός που μισεί.
Δεν έχει ειρήνη στην ψυχή του αυτός που θυμώνει ή κατακρίνει τους συνανθρώπους του.
Η ΕΙΡΗΝΗ προϋποθέτει «την κατά των παθών δεσποτείαν», δηλαδή την υπερνίκηση των διαφόρων παθών.

Ο τελικός προορισμός του ανθρώπου, κτισμένου κατ’ εικόνα του Θεού, δεν είναι άλλος παρά το ν’ αποτελεί το «σύνδεσμο» ενότητας ολόκληρης της Δημιουργίας, συντελώντας στην τελική ένωση της κτιστής ανθρωπότητας με την άκτιστη Θεότητα του Λόγου.
Αυτή είναι η αιώνια και ακατάλυτη Ειρήνη, που επιτρέπει στον άνθρωπο να γίνει ό,τι ακριβώς είναι ο Θεός, χωρίς να ταυτιστεί με την ουσία Του.

Η ΕΙΡΗΝΗ εμβαθύνεται στην ανθρώπινη φύση τόσο περισσότερο όσο αυτή η φύση προσανατολίζεται προς την ένωσή της με τη Θεία φύση του Δημιουργού της.

Όσοι εργάζονται γι’ αυτήν την ένωση, είναι οι μόνοι πραγματικοί ειρηνοποιοί και γι’ αυτό ακριβώς «υιοί Θεού κληθήσονται...».

Την ΕΙΡΗΝΗ ως πνευματική Tου κληρονομιά μας άφησε ο Ιησούς Χριστός κατά την τελευταία ομιλία Του την ώρα του Μυστικού Δείπνου:
«Ειρήνην αφήνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς, ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ. Ας μη ταράττηται η καρδία σας, μηδέ ας δειλιά». Ιωάν. ιδ΄27.

Με αυτά τα λόγια, λίγο πριν πάρει το δρόμο για τον Γολγοθά, ο Ιησούς Χριστός, αποχαιρέτισε τους μαθητές του και τους άφησε παρακαταθήκη την ΕΙΡΗΝΗ την δική Του, την πραγματική ειρήνη, την ειρήνη του Θεού την υπερέχουσαν πάντα νουν… Φιλιπ. δ΄7.

Και μετά την ανάστασή Του στην πρώτη συνάντηση με τους μαθητές Του, ο χαιρετισμός Του ήταν, ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ.

Μας άφησε την ΕΙΡΗΝΗ, κάνοντας μάλιστα διάκριση μεταξύ της υποκριτικής ή έστω πρόσκαιρης ειρήνης του κόσμου και της δικής Του ειρήνης, της πραγματικής ειρήνης, η οποία δεν γνωρίζει δόλο και υστεροβουλία.

Τι σημαίνει ειρήνη; Τι είναι ειρήνη;
Ειρήνη, κατά μία έννοια, είναι η κατάσταση ησυχίας χωρίς ταραχές, διαμάχες, πολέμους μεταξύ ατόμων, κοινωνικών ομάδων, κρατών, κ.λ.π.
Οι άνθρωποι δεν έχουν σταματήσει να αγωνίζονται για την ειρήνη, αλλά ποτέ δεν υπάρχει ειρήνη. Απεναντίας, όταν λέγουσιν ειρήνη και ασφάλεια, τότε έρχεται αιφνίδιος όλεθρος… Α΄ Θεσσαλ. ε΄ 3.

Εκείνο όμως που μας ενδιαφέρει και μας χρειάζεται πραγματικά είναι η κατάσταση εσωτερικής γαλήνης και ψυχικής ηρεμίας, δηλαδή είναι η ΕΙΡΗΝΗ της ψυχής.

Ο Απ. Παύλος κήρυττε «Χριστός εστίν η ειρήνη ημών» και συνιστούσε και προέτρεπε τους ανθρώπους λέγοντας «ει δυνατόν μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύετε».
Σήμερα, σε κάθε Θεία Λειτουργία παρακαλούμε τον Θεό «υπέρ της άνωθεν ειρήνης» και «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου».

Πού είναι η ειρήνη; Υπάρχει ειρήνη;
Ναι, υπάρχει ειρήνη όχι όμως εκεί που την ψάχνουμε, ούτε αποκτάτε με τα μέσα που προσπαθούμε.
Η ειρήνη προσφέρεται πλούσια και δωρεάν από τον Άρχοντα της ειρήνης , τον Ιησού Χριστό. Η ειρήνη ξεκινάει από την ψυχή μας.
Αν η ψυχή μας είναι ταραγμένη και δεν μπορεί να ησυχάσει όση ηρεμία , ειρήνη, ησυχία και αν υπάρχει γύρω μας δεν νιώθουμε καλά.
Αν όμως η ψυχή έχει ειρήνη, τότε η εξωτερική ακαταστασία δεν μπορεί να την προσβάλει, δεν μπορεί να αφαιρέσει μέσα από την ψυχή την ειρήνη.

Όπως όλα στηρίζονται στο νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος, έτσι και η ειρήνη εξαρτάται από το πώς στεκόμαστε απέναντι σ’ αυτόν που μπορεί να μας δώσει ειρήνη.

Όταν κλειδώνουμε την πόρτα της καρδιάς μας και δεν αφήνουμε τον Θεό της ειρήνης να μπει μέσα, τότε δεν θα μπορέσουμε να νιώσουμε την αληθινή ειρήνη.

«Eίθε να ήκουες τα προστάγματά μου! Τότε η ΕΙΡΗΝΗ σου ήθελεν είσθε ως ποταμός, και η δικαιοσύνη σου ως κύματα θαλάσσης». Ησα. μη΄ 18.

Αν αφήσουμε τον Άρχοντα της ειρήνης, τον Ιησού Χριστό, να φέρει την ειρήνη μέσα μας και να αποκαταστήσει τις σχέσεις μας με τον Δημιουργό, τότε θα μπορούμε να λέμε σαν τον Δαβίδ, «Εν ειρήνη θέλω και πλαγιάσει και κοιμηθεί, διότι Συ μόνος Κύριε με κατοικίζεις εν ασφαλεία». Ψαλ. δ΄ 8.

Παραιτήσου από το δικό σου θέλημα,
Για να βρεις ειρήνη ψυχής,
Γιατί το θέλημα του ανθρώπου
Έχει γίνει χάλκινο τείχος
Και εμποδίζει το φωτισμό και την Ειρήνη…
(Γέροντος ΙΩΣΗΦ Ησυχαστού)