Η Νίκη του Φωτός στο Βασίλειο της Νύχτας

Στις 25 Δεκεμβρίου, ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας γιορτάζει τη Γέννηση του Χριστού, του Υιού του Θεού, που κατέβηκε στη γη για να εκπληρώσει την υπόσχεση του Θεού Πατέρα, πως ο άνθρωπος δεν θα μείνει μόνος του και απροστάτευτος στο
κακό του κόσμου της ύλης, αλλά θα κερδίσει πάλι το δικαίωμα να επιστρέψει στον Παράδεισο που άφησε για χάρη του «μήλου» της Γνώσης του Καλού και του Κακού.  
Η ανθρωπότητα, λοιπόν, γιορτάζει τα Χριστούγεννα τη Γέννηση του Χριστού κάθε 25 Δεκεμβρίου, και αναμφίβολα είναι από τις ομορφότερες γιορτές που κάνει ο άνθρωπος στη διάρκεια του έτους.

Ποιός δεν νιώθει ζεστασιά και αγάπη για τον συνάνθρωπό του, τις ημέρες των Χριστουγέννων;
Ποιός δεν λυπάται τους άπορους, ποιός δεν δίνει χρήματα στους ανήμπορους συνανθρώπους μας και ποιός, επίσης, δεν θα ήθελε να περάσει πολύ όμορφες στιγμές στο σπίτι του, με την ανταλλαγή των δώρων, το γιορτινό τραπέζι και τη ζεστή κουβεντούλα με τους αγαπημένους του μπροστά στο τζάκι ή κοντά στη ζέστη, σε πλήρη αντίθεση με το χειμωνιάτικο σκηνικό που τόσο έντεχνα στήνει η φύση έξω από την πόρτα μας;

Ακόμα και οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στη Χριστιανική θρησκεία, οι κάθε θρησκείας άνθρωποι από όλο τον κόσμο, στολίζουν τα σπίτια τους αυτές τις ημέρες και προσπαθούν και αυτοί να νιώσουν τη ζεστασιά στην καρδιά τους.

Σωστά αναρωτιόμαστε πώς γίνεται να γιορτάζει όλος ο κόσμος στις 25 Δεκεμβρίου που γεννιέται ο Χριστός; 
Αν ψάξουμε όμως καλύτερα θα διαπιστώσουμε πως και ο Βούδας, ο Μίθρας, ο Κρίσνα και άλλες πολλές κυρίαρχες ενσαρκωμένες θεότητες και ιδρυτές θρησκειών, έχουν γεννηθεί και αυτοί, σύμφωνα με το θρύλο στις 25 Δεκεμβρίου. Τυχαία λοιπόν όλοι αυτοί επέλεξαν να «κατέβουν» στον κόσμο στις 25 Δεκεμβρίου; 
Αν συνεχίσουμε την έρευνα, θα βρούμε ίσως την απάντηση στη ρωμαϊκή θρησκεία του Θεού Ήλιου. Οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τον «Ακαταμάχητο Ήλιο», τον «Sol Invictus», στις 25 Δεκεμβρίου και πίσω από αυτή την ημερομηνία κρύβεται μια βαθιά αστρονομική αλήθεια.
 
Ο ήλιος, όπως είναι γνωστό από τη Φυσική, δεν φωτίζει με την ίδια φωτεινότητα και τα δυο ημισφαίρια της γης την ίδια στιγμή, αλλά λόγω της κλίσης των 23 μοιρών του άξονα της γης, όταν στο βόρειο ημισφαίριο επικρατεί χειμώνας, στο νότιο έχουν αντίστοιχα καλοκαίρι. Στην ετήσια πορεία της γης γύρω από τον ήλιο, υπάρχουν τέσσερα σημαντικά, κομβικά σημεία. Στις 21 Μαρτίου και στις 23 Σεπτεμβρίου, ο ήλιος φωτίζει με την ίδια φωτεινότητα και τα δύο ημισφαίρια και το διάστημα της ημέρας είναι ίδιο με το διάστημα της νύχτας. Αυτές είναι οι δύο ισημερίες, η εαρινή και η φθινοπωρινή για το Βόρειο Ημισφαίριο, αντίστοιχα. 
Μετά τις 23 Σεπτεμβρίου, η μέρα μικραίνει και είναι σταθερά μικρότερη από τη νύχτα. Έτσι, στις 21 Δεκεμβρίου, η ημέρα έχει τη μικρότερη διάρκεια μέσα στο έτος, ώσπου στις 25 Δεκεμβρίου, παρατηρείται μια εκπληκτική αλλαγή. Από εκείνη την ημέρα και μετά, η μέρα μεγαλώνει ξανά, σαν να «πήρε τα πάνω του» ο ήλιος και φτάνει στις 21 Ιουνίου, να έχει την μεγαλύτερη διάρκεια μέσα στο έτος.

Για αυτό το λόγο λοιπόν, ονόμασαν οι Αρχαίοι Ρωμαίοι, τον ήλιο «ακαταμάχητο». 
Διότι, εκεί που φαίνεται ότι έχει νικηθεί από το σκοτάδι, στη μεγαλύτερη γιορτή του ψύχους και της νύχτας, εκεί ξανασηκώνεται και ξαναμεγαλώνει την ημέρα και το φως.

Γιατί τώρα να επέλεξαν όλες οι θρησκείες να γεννιέται ο «μεσσίας» τους στις 25 Δεκεμβρίου; Γιατί απλούστατα τότε είναι η κοσμική στιγμή που το φως νικά το σκοτάδι. 
Επειδή όλοι θεωρούν τους «μεσσίες» τους σύμβολα ελπίδας, σύμβολα φωτός και φέρνουν το μήνυμα πως το κακό δε μπορεί να νικήσει το καλό, πως σε δύσκολες στιγμές είναι που η φλογερή καρδιά αποφασίζει να παλέψει το σκοτάδι.

Στις 25 Δεκεμβρίου, για εμάς τους ανθρώπους του Βόρειου Ημισφαίριου, γεννιέται η Ελπίδα στον κόσμο. 
Ποιό είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων, στις 25 Δεκεμβρίου, για όλους εμάς τους ανθρώπους; 
Δεν είναι άλλο από το μήνυμα του ίδιου του ήλιου. 

Ότι η ελπίδα δεν πεθαίνει. 

Εκεί που φαίνεται να έχει κερδίσει το κακό και η απανθρωπιά, τότε «αναπηδά» το καλό μέσα στον άνθρωπο και ξεκινά τη μάχη.

Πόσο επίκαιρο είναι το μήνυμα αυτό στην εποχή μας, όπου το κακό εμφανίζεται παντού στις καρδιές των ανθρώπων! 
Μίσος, μισαλλοδοξία, ρατσισμός, διαφθορά, φτώχεια και εκμετάλλευση, οικολογική καταστροφή……όλα δείχνουν ένα σκηνικό τέλους και μεγάλης νύχτας. 
Έναν βαρύ χειμώνα για την ανθρωπότητα...

Όμως, σε τέτοιες στιγμές γεννιέται το Φως, γεννιέται η Ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. 
Όπως, πολύ όμορφα λέει και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, 
«Η Ανάσταση και η Γέννηση του Χριστού 
υπάρχει μόνο αν συμβαίνει μέσα μας». 
Και η Γέννηση του «εντός Χριστού» 
σημαίνει τη Γέννηση της Αισιοδοξίας, 
της Προσφοράς, της Αγάπης για το Σύμπαν.

Όπως, επίσης, πολύ όμορφα και θεατρικά, σε μια από τις τελευταίες σκηνές του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών «Οι Δύο Πύργοι», λέει ο Βοηθός του Φρόντο, ο Σαμ στην ερώτηση του πρώτου για ποιό λόγο να συνεχίζουν να αγωνίζονται, αφού όλα δείχνουν καταδικασμένα, εκείνος απαντά:

«Για ότι καλό έχει απομείνει σε αυτόν τον κόσμο».

Ας κρατήσουμε αυτά τα λόγια για τα Χριστούγεννα...

Ας γίνουμε καλύτεροι,
παλεύοντας για ότι καλό και ότι αγαπάμε!
Ας βρούμε τον ανώτερο εαυτό μας.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!