Ο σπόρος που περιμένει να ανθίσει..

Βρισκόμαστε στην πύλη του χειμώνα.
Όλη η φύση το δείχνει.
Τίποτα δεν γεννιέται στο φυτικό βασίλειο αυτήν την εποχή.
Οι σπόροι κοιμούνται στο χώμα και περιμένουν την πρώτη ακτίνα της άνοιξης να τους ζεστάνει, για να βγουν στο φως…

Για εμάς τους ανθρώπους, επίσης, τα πράγματα είναι ανάλογα.

Μετά από την έντονη δράση του καλοκαιριού, κλειστήκαμε στα σπίτια, στις πόλεις, επιστρέψαμε στις χειμερινές δραστηριότητές μας.
Είναι εποχή ενδοσκόπησης.
Κατάλληλη στιγμή να στρέψουμε το βλέμμα μέσα μας.
Να σκεφτούμε τους στόχους μας, να επανατοποθετηθούμε, να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας, να ανασυνταχτούμε…

Να ξανακοιτάξουμε τα όνειρά μας.
Και όχι τόσο αυτά που ζούμε. Αυτά που καταφέραμε να πραγματώσουμε και τώρα τα απολαμβάνουμε αλλά τα άλλα…τα ανεκπλήρωτα όνειρα.
Αυτά που δεν τα φροντίσαμε αρκετά, δεν τα πιστέψαμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, δεν τα σκεφτήκαμε όσο τους άξιζε.

 Τι είναι αυτό που κάνει διαφορετικό έναν χαρούμενο και αισιόδοξο άνθρωπο από έναν μίζερο;
Είναι τα όνειρά του.
Έχει τη δύναμη της ψυχής, αλλά και τη φαντασία, τη δημιουργική φαντασία, να τοποθετήσει τον εαυτό του κάπου ψηλά, να σπάσει τα όρια του βολέματός του και να ξετυλίξει όλο το δυναμικό του.
Δε φοβάται την πρόκληση, δε φοβάται τον εαυτό του.
Γιατί σε αυτό το ταξίδι του ονείρου, κακά τα ψέματα, ο εαυτός μας είναι ο χειρότερος συνοδοιπόρος. Αυτός με τις μικρότητές του. Αυτός με τις φοβίες του, αυτός με την τάση να αφήνεται στη βαρύτητα να τον τραβά προς τα κάτω.
Εντάξει, είναι δύσκολες οι συνθήκες και οι συγκυρίες απρόβλεπτες…
Αν ακούσεις μια μέρα ειδήσεις φτάνει για να πέσουν τα όνειρά σου στο βάραθρο… Είναι και αυτός ο χειμώνας… που σε έκλεισε μέσα, έχεις και μέρες να δεις τους φίλους σου… που είναι τόσο αισιόδοξοι! Που σου μεταδίδουν λίγη από την αισιοδοξία τους… Όχι! Αντισταθείτε σε όλα αυτά!


Η αισιοδοξία υπάρχει μέσα σου.
Μην την παίρνεις δανεική από άλλους.
Μη βλέπεις το χειμώνα σαν εχθρό σου.
Δες τον σαν αφορμή να πλησιάσεις τον εαυτό σου.
Αυτόν που επιθυμεί να πετάξει, να αλλάξει τον κόσμο, να νικήσει τη νάρκη του καναπέ, τις κουτσομπολίστικες κουβέντες, την ανούσια μουσική, τις ανόητες ταινίες, το φόβο στην αλλαγή και όλα τα εμπόδια...

Είχα διαβάσει κάποτε ότι οι άνθρωποι έχουν το ύψος των ονείρων τους.
Αν όμως φοβόμαστε να ονειρευτούμε, τότε και τα όνειρά μας είναι μικρά και εμείς μένουμε… μικροσκοπικοί.
Βήμα πρώτο λοιπόν, ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΟΜΟΡΦΟ και φαινομενικά δύσκολο.
Φαινομενικά… γιατί υπάρχει μέσα μας η δύναμη για αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πρόκληση.

Υπάρχει μέσα μας η δύναμη του σπόρου εκείνου που κοιμάται στην αγκαλιά του χειμώνα και που είναι έτοιμος να γίνει ένα υπέροχο λουλούδι ή δέντρο που θα δώσει καρπούς.


Ας θρέψουμε με ιδιαίτερη φροντίδα και τρυφερότητα αυτό το σπόρο μέσα μας.
Ας τον ζεστάνουμε με την αγάπη μας για να βγει στο φως δυναμικός και ολοκληρωμένος.

Το λουλούδι που θα ανθίσει από το σπόρο αυτό
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΑΣ!
Ας μην το αφήσουμε στη λίστα των …ανεκπλήρωτων.

 Καλό μήνα!
Καλό χειμώνα!