Το νόημα πίσω από την επιφάνεια

Όσοι γνωρίζουν να παρατηρούν και να εμβαθύνουν στη βαθύτερη ουσία των φαινομένων και της ζωής τους είναι πεπεισμένοι ότι τα πάντα έχουν ένα νόημα και ότι τίποτα δεν γίνεται τυχαία.
Κάτι υπάρχει πίσω από την επιφάνεια...

Αν αυτό το θέμα το εξετάσουμε από την οπτική γωνία της πνευματικής μας εξέλιξης, τότε διαπιστώνουμε ότι πίσω από τα φαινόμενα κρύβονται διδάγματα και καθοδήγηση.

Κατ’ αρχήν τίποτα δεν είναι τυχαίο...
Εφ’ όσον υπάρχει Θεός δεν υπάρχει τύχη. (Αυτά τα δύο είναι ασυμβίβαστα)
Εφ’ όσον υπάρχει Πνεύμα τότε τίποτα δεν είναι χωρίς νόημα.

Όλα τα περιστατικά της ζωής μας κάτι μπορούν να μας διδάξουν, αν εμείς θελήσουμε να τα «διαβάσουμε».
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα, σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι το «διάβασμα» της ζωής μας είναι μια ικανότητα που την αποκτούμε και την αυξάνουμε με την εξάσκηση και την προσπάθεια.

Προσέξτε τι συμβαίνει όταν ακολουθούμε μια λάθος πορεία στην ζωή μας. 
Όταν κάνουμε ένα σφάλμα, ή κάτι το ανήθικο και κακό. 
Στην αρχή φαίνεται πως διανύουμε μια «περίοδο χάριτος». Λέμε ψέματα χωρίς να μας καταλάβουν, ή έστω χωρίς πραγματικές συνέπειες, κλέβουμε χωρίς να μας πιάσουν, κάνουμε λάθη χωρίς να «τιμωρούμαστε». Λες και «κάτι» μας προστατεύει και δείχνει επιείκεια απέναντί μας λόγω του μέχρι τώρα «λευκού ποινικού μας μητρώου», λόγω «του προτέρου εντίμου βίου».
Αυτό το «κάτι» περιμένει να συνέλθουμε μόνοι μας. Φροντίζει όμως να μας προειδοποιεί… Βλέπουμε δήθεν τυχαία τι παθαίνουν άλλοι που κάνουν το ίδιο σφάλμα με μας, κάποτε μπορούμε να κινδυνέψουμε από τις συνέπειες, αλλά όλα αυτά είναι στην αρχή ανώδυνα. Διδασκόμαστε με το καλό, με το μαλακό...
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα αυτή η περίοδος χάριτος λήγει και καθώς εμείς δεν λέμε να συνετιστούμε αρχίζει η πίεση. Αρχίζουν τα χαστούκια... Ο ψεύτης αποκαλύπτεται, ο κλέφτης συλλαμβάνεται, ο αλαζόνας ταπεινώνεται. Κάποιες δήθεν ατυχίες, μας χαλάνε τα σχέδια. Αν δεν συνέλθουμε από αυτά τα πρώτα χτυπήματα τότε η έντασή τους αυξάνεται και έχουμε τις γνωστές σε όλους τραγωδίες. Δράματα, φυλακές, διαλυμένες οικογένειες, διαμάχες, νοσοκομεία κ.λ.π.

Η ζωή μας φέρεται σαν ένας σοφός παιδαγωγός. 
Πρώτα συμβουλές, μετά λίγη πίεση και στο τέλος οι τιμωρίες και οι αποβολές για τους αδιόρθωτους, διότι πρέπει επιτέλους να σταματήσουν για καλό δικό τους και για την προστασία του περίγυρού τους.
Αν δούμε ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε τώρα στην ζωή μας με λίγη καλή θέληση θα θυμηθούμε ότι κάποτε, με κάποιο τρόπο προειδοποιηθήκαμε, αλλά εμείς κωφεύσαμε. Μετά πιεστήκαμε, αλλά δεν δώσαμε σημασία. Και στο τέλος καταλήξαμε εκεί που καταλήξαμε.

Προσοχή λοιπόν στις «προειδοποιήσεις» και στα «σημάδια». 
Αυτά είναι ο πρώτος, αλλά ανώδυνος κρίκος, μιας αλυσίδας όλο και πιο επώδυνων συνεπειών, την οποία μπορούμε να σπάσουμε όποτε το θελήσουμε.  
Όταν μας συμβαίνει κάτι στην ζωή αυτό είναι ένα μάθημα για μας.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και ιδίως εκείνες οι σχέσεις που δεν μπορούν να διαλυθούν εύκολα, ώστε ο ένας να απαλλαγεί από τον άλλον. Οι συγγενικές σχέσεις, οι επαγγελματικές, οι συγκατοίκηση, ο γάμος, οι γείτονες κ.λ.π.
Σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους από τους οποίους δεν μπορούμε να απομακρυνθούμε εύκολα.
Αν θέλουμε να απαλλαγούμε από κάποιον συνάδελφό μας θα πρέπει ίσως να αλλάξουμε δουλειά. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου εύκολο. Άρα πιεζόμαστε να τον ανεχθούμε. Γιατί όμως; Ποιό κομμάτι του εαυτού μας πιέζεται από την συμπεριφορά του; Τι πρέπει να αλλάξει σχεδόν αναγκαστικά μέσα μας, για να μην είναι ο εργασιακός μας χώρος ένα μαρτύριο για μας;
Ακόμα πιο έντονο είναι το φαινόμενο αυτό μεταξύ γονιών και παιδιών, ή συζύγων.
Ο τσιγκούνης άνδρας μερικές φορές παντρεύεται σπάταλη γυναίκα. Είναι άραγε ειρωνεία της «τύχης», ή μήπως η νοημοσύνη της ζωής προσπαθεί με αυτόν τον τρόπο να τον βοηθήσει να ξεπεράσει το πρόβλημά του;

Σε ανάλογη όμως θέση θα βρεθεί και η σπάταλη γυναίκα του. Και αυτή κάτι θα αποκομίσει από τον σύζυγό της. 

Ο άλλος, του οποίου την συμπεριφορά βιώνουμε ως πρόβλημα, είναι στην πραγματικότητα ένας μοχλός πίεσης κάποιας αδύναμης πλευράς μας, ωθώντας μας έτσι με έναν μάλλον δυσάρεστο τρόπο να την ξεπεράσουμε. Η σπάταλη γυναίκα του παραδείγματός μας συνεχώς θα πιέζει με την συμπεριφορά της την φιλαργυρία του συζύγου της. Αυτός έχει δύο δρόμους να ακολουθήσει. Το διαζύγιο, ή την απελευθέρωσή του από την τσιγκουνιά.
 
Προσέξτε πόσο συχνό είναι αυτό το φαινόμενο στην ζωή. 
Στο στενό μας περιβάλλον βρίσκονται άνθρωποι, που άθελά τους μας πιέζουν στα αδύναμα σημεία του χαρακτήρα μας. Λες και κάποιος τους έχει βάλει εκεί σκόπιμα. Εμείς το θεωρούμε αυτό κακοτυχία γιατί δεν μπορούμε να «απολαύσουμε» ελεύθερα τα ελαττώματά μας, είναι όμως στην πραγματικότητα ένα εξαίρετο και πολύ εύστοχο μάθημα. 
Έχουμε έναν γιο επαναστάτη; Ίσως θα πρέπει να ψαχτούμε μήπως είμαστε πολύ προσκολλημένοι σε τυπικότητες, ήθη και έθιμα. Ο γιος μας όμως θα πρέπει να κάνει, από την πλευρά του, την αντίθετη έρευνα. Μήπως είναι υπερβολικά αντιδραστικός, από εγωισμό;
Και οι δύο θα έχουν πολλά να μάθουν αν δεν εμπλακούν σε έναν κυκεώνα από διαμάχες και πικρίες.
Μαθαίνουμε από αυτόν που είναι διαφορετικός από εμάς. 
Και η νοημοσύνη της ζωής φροντίζει μέσα σε κάθε οικογένεια, σε κάθε συντροφιά, σε κάθε χώρο, να υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις.
Σε άλλους χώρους η εξαίρεση μπορεί να είμαστε εμείς.  
Όλοι έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε αυτό που μας χρειάζεται.

Μια άλλη κατηγορία ανθρώπων και καταστάσεων δεν είναι οι διαφορετικοί, αλλά οι όμοιοί μας.
«Πες μου τι φίλους έχεις για να σου πω τι άνθρωπος είσαι», λέει η παροιμία.
Αν παρατηρήσουμε την ζωή μας, με αυτό το σκεπτικό, θα δούμε ότι οι άνθρωποι του περιβάλλοντός μας αντιπροσωπεύουν τα διάφορα στοιχεία του δικού μας χαρακτήρα, και σαν κάποιο παζλ συνθέτουν την αντανάκλαση της εικόνας του ίδιου μας του εαυτού. Φαινόμενο εξαιρετικά χρήσιμο από πλευράς αυτογνωσίας.
Αυτό ίσως ακούγεται παράδοξο, αλλά οι άνθρωποι του περιβάλλοντός μας με τους οποίους σχετιζόμαστε, είναι αντανακλάσεις πλευρών του χαρακτήρα μας. 
Αν μεταξύ των φίλων μας βρίσκονται ένας ψεύτης και ένας ειλικρινής άνθρωπος, σημαίνει ότι κάτι σε αυτούς μας ελκύει και κάτι έλκει αυτούς προς εμάς. Συνεπώς έχουμε μια έντιμη πλευρά στον χαρακτήρα μας (που έλκει τον ειλικρινή και έλκεται από αυτόν), μια άλλη όμως πλευρά μας είναι το ψέμα. Αυτή η κρυμμένη πολλές φορές πλευρά μας έλκει τον ψεύτη, αλλά έλκεται και από αυτόν.
 
Συνειδητοποιώντας κανείς αυτή την μάλλον δυσάρεστη αλήθεια, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει την Σοφία και την Ευσπλαχνία του Δημιουργού, ο οποίος με έναν απίστευτο τρόπο συνταιριάζει έτσι τα πάντα, ώστε όλοι και όλα να μπορούν να πάρουν το μάθημά τους και να εξελιχθούν! 
Η ευγνωμοσύνη μας τότε προς τον Δημιουργό μας όλο και θα αυξάνει, διότι συνειδητοποιώντας αυτά τα εκπληκτικά φαινόμενα αντιλαμβανόμαστε ότι η ζωή αυτού του κόσμου είναι ένα πλήρες σχολείο και ένα τέλειο γυμναστήριο. 
Είναι κάτι το εκπληκτικό. Μια εξαιρετική βοήθεια...
«Διαβάζοντας» το περιβάλλον μας, τα γεγονότα της ζωής μας, τους χαρακτήρες των ανθρώπων του περίγυρού μας, είναι σαν να βλέπουμε τον ίδιο μας τον εαυτό σε βάθος.  
Αποκτούμε αυτογνωσία κοιτώντας γύρω μας! 

Η ζωή θα μας πιέσει ακριβώς εκεί που πρέπει, εκεί που μας πονάει, για να αφυπνισθούμε και θα μας στηρίξει εκεί που παραπαίουμε. 
Θα μας αποκαλύψει αυτό που μας λείπει και θα μας βοηθήσει να χρησιμοποιήσουμε αυτό που διαθέτουμε. 
Θα μας φέρει σε επαφή με ανθρώπους που μπορούν να μας βοηθήσουν και να μας διδάξουν και με ανθρώπους που μπορούν να βοηθηθούν και να διδαχθούν από εμάς.

Το πως δημιουργείται ένας τόσο ολοκληρωμένος συντονισμός, μια τόσο πλήρης ενότητα και διδακτική αλληλεπίδραση μεταξύ των πάντων, δεν το γνωρίζει κανείς...

Πόσο πλανώνται εκείνοι που νομίζουν ότι υπάρχει τύχη 

και ότι η ζωή είναι χωρίς νόημα!