Γίνετε τέλειοι

"Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος"
(Ματθαίος ε΄ 48)

Γιατί αυτή η λέξη προκαλεί στους περισσότερους χριστιανούς αλλεργία;

Γιατί τους ερεθίζει τόσο πολύ;

Γιατί όποιος τη χρησιμοποιήσει, αν βρεθεί κανένας και τη χρησιμοποιεί, λίγο δύσκολο, τον κοιτάζουν με καχυποψία;
Και όμως, είναι γνήσια λέξη του Ευαγγελίου.
Και όμως, αναφέρεται είκοσι φορές μέσα στην Καινή Διαθήκη.
Και όμως, είναι μια λέξη αναντικατάστατη μέσα στα σχέδια του Θεού.
Μήπως τρομάζει τους χριστιανούς της εποχής μας, που είναι μαθημένοι στους συμβιβασμούς;
Μήπως πανικοβάλλει εκείνους που βλέπουν στο Θεό μόνο έλεος και όχι κρίση και δικαιοσύνη; (Ιερεμίας θ΄ 8-10).
Μήπως ελέγχει εκείνους που στη σωτηρία του Χριστού βλέπουν μόνο τη συγχώρηση των αμαρτιών και όχι την παρουσίασή μας "συμμόρφους της εικόνος του Υιού Αυτού"; (Ρωμαίους η΄ 29)

Εμείς δεν "δολώνουμε το Λόγο του Θεού", ούτε "καπηλεύομεν τον Λόγον του Θεού, καθώς οι πολλοί" (Β΄ Κορινθίους δ΄ 2, β΄ 17).
Είναι επαγγελία του Θεού και όχι δική μας επίτευξη.
Είναι πραγμάτωση, που μόνον Αυτός μπορεί να πραγματώσει.
Και το θέλει και το μπορεί.
Και αν Του προσφέρουμε τον εαυτό μας με αυτό τον πόθο, θα το πραγματοποιήσει για τη δόξα τη δική Του.
Και για τη χαρά τη δική μας.

Θρασύτατο προβάλλεται πάντοτε το ερώτημα: "Γνώρισες τέτοιους ανθρώπους;"
Θρασύτερο ακόμα πιο πολύ προβάλλεται το ερώτημα: "Μήπως κι εσύ είσαι τέτοιος;"
Αυτά είναι σημεία που μόνο ο Θεός μπορεί να απαντήσει. Και θα το δούμε εκείνη την ημέρα.
Εάν "μένωμεν εν τω Χριστώ" και Αυτός μένει μέσα μας, τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι μισερό και λειψό.
Ο Θεός δεν κάνει μισερά πράγματα.
Ο Θεός ό,τι αρχίζει το ολοκληρώνει.
Εάν θέλουμε τέλεια καρδιά, τέλεια ζωή, τέλεια υπηρεσία, ο Θεός το θέλει περισσότερο από μας και θα μας το χαρίσει.
Μα ναι, θα μας το χαρίσει.

Ο Σολομώντας περπάτησε ενώπιον του Κυρίου "ουχί με τελείαν καρδίαν" (Α΄ Βασιλέων ια΄ 4) σαν τον πατέρα του, τον Δαβίδ. Άφησε να τον παρασύρουν οι γυναίκες, προς τις οποίες έτρεφε αδυναμία!
Αχ, αυτές οι αδυναμίες! Όταν τις αφήνουμε και γιγαντώνονται...

Μέχρι που συνόδευε τις γυναίκες του, και πώς να κάνει αλλιώς, που πηγαίνανε να προσφέρουνε θυσίες στα είδωλά τους. Γιατί ήταν αλλοεθνείς ειδωλολάτρισσες.
Και ο βασιλιάς Αμασίας (Β΄ Χρονικών κε΄ 2) "έπραξε το ευθές ενώπιον του Κυρίου, πλην ουχί εν καρδία τελεία".
Και ενώ είχε το δικαίωμα και την εξουσία να καθαρίσει το βασίλειό του από τα είδωλα, άφησε τους υψηλούς τόπους να πηγαίνει ο λαός και να θυσιάζει στα είδωλα.
Αυτός λάτρευε μόνο τον αληθινό Θεό, μα άφηνε να υπάρχουν και άλλες λατρείες. Και το γνώριζε αυτό καλά.

Όπως κι εμείς το γνωρίζουμε, όταν αφήνουμε κάποια ανθρώπινα και σαρκικά στοιχεία να υπάρχουν μέσα στη ζωή μας.
Μπορούμε να έχουμε "τελείαν καρδίαν".

Εάν το θέλουμε πάρα πολύ και με κάθε θυσία.

Και ευχαριστούμε το Θεό.

Πηγή: Πνευματικά