Μάρτης είναι χάδια κάνει…

Υποδεχόμαστε με αγάπη τον Μάρτιο, τον Ανοιξιάτη, τον πρώτο μήνα της Άνοιξης! Ευχόμαστε, μαζί με τη φύση που αρχίζει να ντύνεται στα γιορτινά της, να φέρει χαρά, χαμόγελα, αγάπη, υγεία και ευημερία στη ζωή όλων των ανθρώπων. 
Ας απολαύσουμε ότι καλό έχουμε και ας προσπαθήσουμε, όσο μπορούμε, να μην χάσουμε την αισιοδοξία μας με ότι κι αν βιώνουμε, με ότι κι αν βλέπουμε να συμβαίνει γύρω μας! 
Να φροντίσουμε να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας γιατί, όπως έχει πει και ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης:  
"Την άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις".



Σύμφωνα με ένα παμπάλαιο έθιμο, που λένε ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, την 1η του Μάρτη, οι άνθρωποι φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά, για να προστατεύονται από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, που είναι ιδιαίτερα βλαβερός, σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες. Ο Μάρτης προφυλάσσει επίσης, όπως πιστεύεται, από τα κουνούπια και τους ψύλλους και ακόμα απομακρύνει τις αρρώστιες και άλλα κακά. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους ή το καίνε με το αναστάσιμο φως του Πάσχα. 
Ας συνεχίσουμε αυτό το όμορφο έθιμο που μας ταξιδεύει πίσω στα παιδικά μας χρόνια, φτιάχνοντας και φορώντας και φέτος τον Μάρτη μας.

Ο καιρός του Μαρτίου είναι ασταθής, με λιακάδες, με ζέστη και ξαφνικές μπόρες και κρύο, που προβλημάτισε από πολύ παλιά τους ανθρώπους.

Στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν τις απότομες καιρικές μεταβολές επινόησαν μια σειρά από μύθους για τον άστατο Μάρτη…

  1^ος μύθος: Η ΚΑΤΕΡΓΑΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

Στα πολύ παλιά χρόνια ο Μάρτης ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου. Μια κατεργαριά όμως που έκανε σε βάρος των άλλων μηνών, που ήταν τα αδέλφια του, τον έκανε να χάσει την πρωτοκαθεδρία του και να την πάρει ο Γενάρης!

Μια φορά κι έναν καιρό οι 12 μήνες αποφάσισαν να φτιάξουν κρασί σ΄ένα βαρέλι ώστε να πίνουν όποτε τους ερχόταν η όρεξη. Έτσι λοιπόν είπε ο Μάρτης:

-Εγώ θα ρίξω μούστο στο βαρέλι για να γίνει κρασί και ύστερα ρίχνετε κι εσείς!

-Καλά, ρίξε πρώτα εσύ του είπαν οι άλλοι μήνες.

Έτσι κι έγινε. Έριξε πρώτα εκείνος το μούστο στο βαρέλι και ακολούθησαν οι υπόλοιποι.

Όταν ζυμώθηκε ο μούστος κι έγινε κρασί είπε πάλι ο Μάρτης:

-Εγώ που έριξα πρώτος το μούστο, πρώτος θ΄αρχίσω να πίνω!

-Βέβαια, είπαν οι άλλοι, έτσι είναι το σωστό!

Του Μάρτη του άρεσαν πολύ οι φάρσες και σκάρωσε μία! Τρύπησε το βαρέλι στο κάτω μέρος και άρχισε να πίνει ώσπου δεν άφησε ούτε μία στάλα! Κατόπιν ήρθε η σειρά του Απρίλη να πάει να πιεί κρασί. Πηγαίνει στο βαρέλι και το βρίσκει άδειο! Θυμώνει και το λέει στους άλλους μήνες! Το ακούν κι αυτοί, θυμώνουν και σκέφτονται τι να κάνουν. Συμφωνούν όλοι λοιπόν, να τον τιμωρήσει ο Γενάρης που ήταν και ο μεγάλος τους αδερφός. Τον πιάνει ο Γενάρης και του τραβάει ένα γερό χέρι ξύλο! Του αφαιρεί και το πρωτείο, ν΄αρχίζει δηλαδή το κάθε έτος με το μήνα Μάρτη και έγινε ν΄αρχίζει με το Γενάρη.

Από τότε, όταν ο Μάρτης θυμάται την κατεργαριά που έκανε και ξεγέλασε τ΄αδέρφια του και τους ήπιε όλο το κρασί, γελάει και ο καιρός ξαστερώνει.
Όταν, πάλι θυμάται το ξύλο που έφαγε κλαίει και βρέχει!

2^ος μύθος: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

Όταν έφτασε ο καιρός να παντρευτεί ο Μάρτης, είδε μια κοπέλα που καθόταν στο παραθύρι της και κένταγε και την αγάπησε αμέσως! Όπως ήταν καθισμένη φαινόταν το πλάι του προσώπου της, το προφίλ και ήταν μια κούκλα!

Ο Μάρτης τη ζήτησε από τους γονείς της κι εκείνοι δέχτηκαν. Ήρθε η μέρα του γάμου και η νύφη έφτασε στην εκκλησία με το πανέμορφο άσπρο νυφικό της και κουκουλωμένη με τα τούλια του πέπλου της. Έγινε ο γάμος και όλοι γλέντησαν με την ψυχή τους, νιόπαντροι και καλεσμένοι! Το βράδυ στη νυφική κάμαρα η νύφη έβγαλε το πέπλο και μόνο που δεν έπαθε συγκοπή ο Μάρτης!

Από το ένα πλάι του προσώπου της η κοπέλα ήταν πανέμορφη σαν νεράιδα, ενώ από το άλλο το πρόσωπό της ήταν πολύ άσχημο γεμάτο σημάδια και ουλές! Όπως έμαθε αργότερα, όταν ήταν μικρή είχε πέσει  στη φωτιά στο τζάκι και κάηκε το πρόσωπό της από τη μια μεριά. Έτσι, όταν ο Μάρτης βλέπει τη γυναίκα του από τη μεριά που είναι όμορφη χαίρεται η καρδιά του, γελάει και γεμίζει η πλάση λιακάδα! Όταν όμως τη βλέπει από τη μεριά που είναι άσχημη, κλαίει, συννεφιάζει, βρέχει ασταμάτητα και ξεπαγιάζει τον κοσμάκη!

Ο μύθος λέει πως ο Μάρτης αγαπάει πολύ τη γυναίκα του και δεν πρόκειται να τη χωρίσει.

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως κάθε χρόνο ο Μάρτης θα είναι ο ίδιος, πότε θα κλαίει και πότε θα γελάει…

Καλό μήνα και καλή δύναμη σε όλους!