Από την αρχαιότητα, το φθινόπωρο αντιμετωπίζεται ως σύμβολο της φθοράς και του θανάτου, που όμως είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την αναγέννηση της άνοιξης. Για πολλούς ανθρώπους, το φθινόπωρο είναι η εποχή της ανανέωσης και η αφετηρία για επίτευξη νέων στόχων στη ζωή.
Με την επιστροφή από τις διακοπές, οι άνθρωποι προσδοκούν ότι με «γεμάτες μπαταρίες» θα είναι πιο έτοιμοι να αντιμετωπίσουν δυναμικά τις απαιτήσεις της καινούργιας χρονιάς.
Αφιερώνουν πολύ χρόνο στην δουλειά τους, οργανώνουν τους στόχους τους και εμπλέκονται σε νέες δραστηριότητες.
Είναι μια εποχή, που μπορούμε να τη δούμε με ελπιδοφόρα διάθεση, να βάλουμε νέους στόχους, νέα ξεκινήματα, νέες φιλίες ή να επανασυνδεθούμε με άτομα που στερηθήκαμε την παρουσία τους το καλοκαίρι.
Με αισιοδοξία και καλή διάθεση, χωρίς υπερβολές και τάση να επηρεαζόμαστε από το γενικότερο κοινωνικό κλίμα δυσφορίας, ας αναρωτηθούμε τι καλό αντιπροσωπεύει για τον καθένα το φθινόπωρο.
Τι συμβαίνει όμως και με τα πρώτα πρωτοβρόχια, οι περισσότεροι από εμάς μελαγχολούμε;