29.1.10

Αναζητώντας τη "Δίδυμη" ή "Αδελφή" Ψυχή

Μερικούς ανθρώπους τους συμπαθούμε με την πρώτη ματιά, άλλους τους αντιπαθούμε και μας απωθουν, χωρίς να μας έχουν κάνει κάτι, χωρίς να τους γνωρίζουμε.
Κάποιους τους ερωτευόμαστε, τους ποθούμε, λιώνουμε για χάρη τους, ενώ για κάποιους άλλους αδιαφορούμε ή τους ξεχνάμε.

Υπάρχει όμως και μια πολύ ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπων:
Αυτούς που όταν τους συναντήσουμε, νιώθουμε αμέσως ότι κάτι βαθύτερο μας συνδέει, ότι κάπου τους έχουμε ξαναδεί, ότι τους γνωρίζαμε μια ολόκληρη ζωή.
Είναι περίεργο συναίσθημα, δεν μπορούμε να το προσδιορίσουμε ακριβώς.
Κάποιες φορές νομίζουμε ότι είναι φιλία, κάποιες φορές ότι είναι έρωτας.


Η ψυχή μας έχει μνήμη
Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται ο Πλάτωνας, που λέει πως η ψυχή μας πριν κατοικήσει στο σώμα μας έχει γνώση όλων αυτών των θεμάτων, που είναι αντικείμενα θεωρητικών ερευνών αλλά και τις αναμνήσεις της προηγούμενης ζωής.
Κατά την ενσωμάτωσή της όμως τα ξεχνάει…
Έχει πάντως τη δυνατότητα να τα ξαναθυμηθεί και συχνά το καταφέρνει!

Αν ισχύουν τα παραπάνω, τότε έχουμε ελπίδες να συναντήσουμε την ''αδελφή ψυχή'' μας, αφού ακόμα και εμείς να μην την αναγνωρίσουμε με την πρώτη ματιά, η ψυχή μας τη θυμάται...
Είναι όμως τόσο απλό και εύκολο όσο ακούγεται;

Υπάρχουν άνθρωποι που για χρόνια, ή και μια ολόκληρη ζωή προσπαθούν να συναντήσουν άλλους ανθρώπους, αναζητώντας το άλλο τους μισό, αλλά ποτέ δεν το συναντούν και η αέναη αναζήτηση συνεχίζεται.
Δεν ξέρουν τι ψάχνουν ή δεν ψάχνουν ουσιαστικά, ίσως επειδή δεν έχει ξυπνήσει μέσα τους η πραγματική ανάγκη για την απόλυτη ένωση.

Για να βρει κάποιος θα πρέπει να ψάξει, αλλά κατά τον Πλάτωνα, κανείς δεν ψάχνει ουσιαστικά για κάτι αν δεν είναι πραγματικά πεπεισμένος πως δεν το έχει.
Aυτή η ανάγκη είναι που ευαισθητοποιεί την ψυχή μας.
Η ευαισθητοποίηση γεννά την επιθυμία για την απόλυτη ένωση με το ιδανικό ταίρι που θα μας συμπληρώσει, θα μας ολοκληρώσει και θα μας κάνει να ξεχάσουμε την υπαρξιακή μας μοναξιά.
Κανένας δεν ερωτεύεται αν είναι ικανοποιημένος από ότι έχει κι από ότι είναι.
Ο έρωτας γεννιέται από μια καταθλιπτική φόρτιση, που χαρακτηριστικό της είναι η αδυναμία να βρει κανείς στην καθημερινότητά του κάτι που να αξίζει τον κόπο να ζει.

Ο Edgar Cayce αναφέρεται στα αναγνώσματά του σ' αυτήν την έντονη ανάγκη του ανθρώπου για συντροφικότητα.
Λέει πως, συχνά εκφράζεται σαν μια επιθυμία, σαν οδηγία για ένωση με το Θεό, βαθιά επιθυμία για ένωση με ένα άλλο πρόσωπο.
Ίσως τότε έχει φτάσει η στιγμή να συναντήσουμε το άλλο μας μισό, το πρόσωπο που αυτό και μόνο θα ήταν άξιο να αγαπηθεί και να αγαπήσει.
Δυστυχώς όμως, συχνά πέφτουμε έξω, καθώς ο κεραυνοβόλος έρωτας και όλη αυτή η «μαγική» θύελλα και ο αναβρασμός στην ψυχή μας που μας ξεσηκώνει, έχει κοινά χαρακτηριστικά με αυτό που νιώθει κάποιος συναντώντας την αδελφή ψυχή του.

Πολυάριθμοι κοινωνιολόγοι έχουν αναλύσει και περιγράψει τις καταστάσεις αναβρασμού που προκαλεί ο έρωτας και ένας από αυτούς, ο Durkheim το περιγράφει λέγοντας πως ο άνθρωπος που τις ζει, έχει την εντύπωση πως εξουσιάζεται από δυνάμεις που έρχονται από έξω, που τον παρασύρουν και που δεν μπορεί να τις κυριαρχήσει.
Νιώθει πως τον έχουν μεταφέρει σε έναν κόσμο διαφορετικό από εκείνον που κυλά η καθημερινή ζωή, η ιδιωτική του ζωή.
Σ' αυτόν τον κόσμο η ζωή δεν είναι μονάχα εντατική αλλά και ποιοτικά διαφορετική.
Ο άνθρωπος αδιαφορεί και ξεχνά εντελώς τον εαυτό του, δίνεται ολόψυχα στα κοινά συμφέροντα.
Οι δυνάμεις αυτές συχνά νιώθουν την ανάγκη να επεκταθούν, τότε η ανώτερη αυτή ζωή βιώνεται με τόση ένταση και με τρόπο τόσο αποκλειστικό, ώστε υπερπληρώνει τις συνειδήσεις και παραμερίζει σχεδόν ολότελα τις εγωιστικές ανησυχίες.

 

Η επώδυνη αναζήτηση...
Αν δεχτούμε τη θεωρία της μετενσάρκωσης, που είναι κοινή αντίληψη σε αμέτρητες φιλοσοφίες και θρησκείες και που απ' αυτήν προέρχεται και η πεποίθηση πως κάποτε θα συναντηθούμε με την αδελφή ψυχή μας, τότε δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα τη συναντήσουμε σ' αυτή τη ζωή, καθώς η ψυχή μας κάνει αμέτρητα ταξίδια έως ότου εκπληρώσει πλήρως το σκοπό για τον οποίο μετενσαρκώνεται.
Στην εξέλιξη αυτού του ταξιδιού θα βοηθήσουν όλοι εκείνοι που μισήσαμε ή αγαπήσαμε σε προηγούμενες ζωές και που πιστεύεται πως συναντούμε σε κάθε καινούργιο μας ταξίδι.

Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί "μα δεν είναι λάθος της ψυχής να γεννιέται με αυτούς τους όρους;"
Οι όροι αυτοί είναι συχνά τόσο δυσμενείς για τις δίδυμες ψυχές που βασανίζονται μέχρι να βρεθούν, αλλά το εάν οι περιστάσεις είναι ευνοϊκές ή δυσμενείς, και αν τελικά παίρνει ικανοποίηση η μία από την άλλη ή όχι καταδεικνύει το εάν είναι τελικά δίδυμες ψυχές.
Αυτό είναι μέρος την αναζήτησης, καθώς επίσης και μέρος της εξέλιξής μας και επομένως δεν είναι λάθος.
Ωστόσο, δυο αδελφές ή δίδυμες ψυχές δεν είναι απαραίτητο να είναι εραστές.
Δύο άνθρωποι μπορεί να έχουν συμπεριφορές και βιώματα από την παιδική ηλικία τους, ή να φέρουν κάποιες ιδιότητες ή ικανότητες εκ γενετής που να ταιριάζουν απόλυτα με κάποιου άλλου.
Δε χρειάζεται καν να είναι του αντίθετου φύλου.
Μπορεί να είναι άτομα του ίδιου φύλου.
Μπορεί να είναι φίλοι ή συνεργάτες στη ζωή, είναι όμως δύο δίδυμες ψυχές.

Όπως και να έχει όμως, είναι η κατάλληλη απάντηση στην ερώτηση της δικής μας ψυχής.
Κάθε πρόσωπο είναι μια ερώτηση και κάθε πρόσωπο είναι μια απάντηση.
Έτσι, όταν δύο άνθρωποι συναντιούνται και ένας από δύο είναι μια ερώτηση και ο άλλος είναι η απάντηση σε εκείνη την ερώτηση, τότε είναι δίδυμες ψυχές.
Αλλά, δυστυχώς, συνήθως συναντιούνται είτε δύο ερωτήσεις, είτε δύο απαντήσεις.
Κάποιος απαντά στην ερώτηση του άλλου, με δεδομένο ότι κάθε πρόσωπο είναι μια ερώτηση και συγχρόνως μια απάντηση για κάποιον άλλον.
Αυτές οι δύο ψυχές, που οι ιδιότητές τους ταιριάζουν απόλυτα η μία με την άλλη, γίνονται φίλοι, συνεργάτες, εραστές, τη στιγμή που συναντιούνται, και βρίσκουν μια ικανοποίηση που δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ πριν ακριβώς, επειδή όλη η ζωή τους έχει υπάρξει μια ερώτηση και ξαφνικά απαντιέται.
Αυτό μπορεί να έρθει νωρίς ή αργά στη ζωή, αλλά έρχεται ένας καιρός στη ζωή των περισσότερων ψυχών, όταν συναντούν κάποιον, που είναι η απάντηση στην ερώτηση της ψυχής τους.
Οι ψυχές δεν χρειάζονται να ξέρουν ποια είναι η ερώτηση ούτε ποια απάντηση αντιπροσωπεύουν για κάποιον άλλον και φυσικά δεν ξέρουν ούτε την δική τους απάντηση, αλλά όταν έρχεται ξέρουν ότι τη βρήκαν, νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση και πληρότητα, και ασυναίσθητα ξέρουν ότι είναι η απάντηση στην ερώτησή τους.
Μπορεί αυτές οι δυο ψυχές στο παρελθόν να υπήρξαν φίλοι ή εραστές ή γονείς με παιδί αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι γνωρίζονταν για πολλά χρόνια και πολλά χρόνια πριν σε μια προηγούμενη ζωή.

Πολύ συχνά οι άνθρωποι δεν το συνειδητοποιούν όταν συναντούν τη δίδυμη ψυχή τους, ή και το αντίθετο, πολύ συχνά το ξέρουν και όμως δεν αισθάνονται βέβαιοι.
Μπορεί να συμβεί να γνωρίσουμε περισσότερες από μια αδελφές ψυχές ή συντρόφους ψυχής στη ζωή μας.
Λένε ότι, μαθαίνουμε πολλά από ζωή σε ζωή και υπάρχουν πολλές υποχρεώσεις που πρέπει να εκπληρώσουμε.
Ερχόμαστε σε επαφή με πολλούς ανθρώπους που έχουν κάποια μηνύματα να μας μεταφέρουν ή κάποια μαθήματα να μας δώσουν και αντίστοιχα εμείς σε κάποιους άλλους, που έχουν έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό.
Πολύ συχνά αγνοούμε τα μηνύματα και τους ανθρώπους που εκπληρώνουν αυτό το σκοπό, πολλές φορές τα κατανοούμε πολύ αργότερα, αφού έχουν φύγει από τη ζωή μας.
Τα μαθήματα, κάποιες φορές, είναι ευχάριστα και εύκολα, αλλά μπορεί να είναι και επίπονα κατά περιόδους. 



Υπάρχει κάποιος τρόπος για να προσελκύσουμε 
την αδελφή ψυχή στη ζωή μας;

Αν και κυκλοφορούν πολλά σχετικά βιβλία, είναι μάλλον ακατόρθωτο, η ιδανική δίδυμη ψυχή μας να μας κτυπήσει την πόρτα.
Δυστυχώς δε συμβαίνει όπως περιγράφεται!

Μπορούμε όμως, να ανοίξουμε την καρδιά και το μυαλό μας στην αναζήτηση και τελικά στην εύρεση μιας όμορφης σχέσης αγάπης, αλλά είναι μεγάλες οι πιθανότητες να μη χρησιμοποιήσουμε τις λέξεις ''αδελφή ψυχή'' όταν τη συναντήσουμε.
Γιατί πολύ απλά, όταν οι περισσότεροι από εμάς ακούμε τη φράση ''αδελφή ψυχή'' ή ''δίδυμη ψυχή'' σκεφτόμαστε κάποιον τέλειο.
Κάποιον που είναι πανέμορφος, λαμπρός, επιτυχημένος, αστείος, φυσικά ευτυχής και καλός.
Σκεφτόμαστε κάποιον που θέλει ακριβώς τα ίδια πράγματα με εμάς από τη ζωή.
Φανταζόμαστε κάποιο ζευγάρι όπου αμφότερα τα συμβαλλόμενα μέρη συναντιούνται στο δρόμο και ερωτεύονται τρελά ή κάπως έτσι.
Σκεφτόμαστε ότι δεν θα υπάρξει ποτέ οποιαδήποτε σύγκρουση.
Φανταζόμαστε κάτι που είναι τόσο τέλειο φαινομενικά, ώστε από την πρώτη φορά που θα συναντηθούμε θα αρχίσουμε να λειτουργούμε τηλεπαθητικά.
Ότι όλα τα προβλήματα και οι προκλήσεις της ζωής μας θα τελειώσουν ξαφνικά και θα τα θάψουμε βαθιά στη μνήμη μας σαν να μην υπήρχαν ποτέ, επειδή η ''αδελφή ψυχή'' μας έχει φθάσει και η παρουσία της είναι τόσο υπερκόσμια και καταπληκτική που όλοι οι άλλοι, πρώην και επόμενοι, χλομιάζουν στη σύγκριση!

Η αγάπη, δυστυχώς, δεν έρχεται έτσι και μάλλον οι περισσότεροι το βιώσαμε και το ξέρουμε ήδη καλά.
Ας το δούμε και διαφορετικά.
Ας πούμε πως είμαστε εμείς το άλλο μισό κάποιου που ψάχνει επίσης.
Δεν θα πρέπει να συγκεντρώνουμε τα ίδια χαρακτηριστικά;
Εκείνος ή εκείνη δεν περιμένουν από εμάς να είμαστε άψογοι, ευτυχισμένοι, όμορφοι και επιτυχημένοι;
Φυσικά το περιμένουν, αλλά εμείς δεν είμαστε ακριβώς έτσι.

Κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε και αυτοί που μας ψάχνουν είναι.  
Το άλλο μας μισό είναι και αυτό όπως κι εμείς.
Με τα αρνητικά και τα θετικά του, με τις παραξενιές και τα χαρίσματά του.
Μπορεί να έχει τις ίδιες προτιμήσεις και συνήθειες με εμάς ή εντελώς διαφορετικές.

Εάν μπούμε σε μια τέτοια φαντασίωση της αναζήτησης του ιδανικού, μετά όλο το ψυχολογικό παιχνίδι γίνεται μόνο με τον εαυτό μας.
Θα έχουμε δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση που κρύβει τον κίνδυνο να μη ρισκάρουμε τελικά να ερωτευτούμε έναν πραγματικό, ζωντανό άνθρωπο, διώχνοντας ευκαιρίες και βρίσκοντας ελαττώματα σε όλους.
Αυτή η κατάσταση που θα έχουμε δημιουργήσει για τον εαυτό μας, θα φέρει σίγουρα πολλή μοναξιά και απογοήτευση.

Ο πιο σίγουρος τρόπος, για να προκαλέσουμε τις εξελίξεις και να βρεθούμε τελικά με το άλλο μας μισό, είναι να μην το καθορίσουμε.
Να μη φανταζόμαστε το βλέμμα του, το πρόσωπό του ή το χρώμα των ματιών του.
Να μη ψάχνουμε επίμονα και βασανιστικά να το βρούμε σε κάθε καινούργια γνωριμία.
Να ασχοληθούμε, πρωτίστως και κυρίως, με την καλλιέργεια του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας, να χαλαρώσουμε και να κρατήσουμε την καρδιά μας και τα μάτια μας ανοικτά, ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε τα συναισθήματα στην ουσία τους.

Τότε θα μπορούμε να ξεχωρίσουμε το πραγματικό από την ψευδαίσθηση.

Τότε θα προσελκύσουμε τον σύντροφο που θα ταιριάζει στο δικό μας επίπεδο ανάπτυξης, που θα είναι η "αδελφή" ή "δίδυμη" ψυχή μας.
Πηγές:  
Πλάτων, Συμπόσιον (μτφ. Ι. Συκουτρής)  
Dorothy Thompson, "Are you my soulmate?"
Soul mates: Edgar Cayce on Spiritual Soul Mates by Soul Mates circulating file.

26.1.10

Όπου σε πάει η καρδιά...


 
Πήγαινε όπου η καρδιά σε πάει 
Κι όταν μπροστά σου
ανοίγονται πολλοί δρόμοι
και δεν ξέρεις ποιόν να διαλέξεις
μην πάρεις ποτέ τυχαία κάποιον
μα κάθισε και... περίμενε.
Ανέπνευσε βαθειά με εμπιστοσύνη
όπως έκανες τότε.. την πρώτη μέρα
που ήλθες σ' αυτό τον κόσμο,
χωρίς τίποτε να σ'αποσπά
περίμενε και... περίμενε ακόμα.
Μείνε στην σιωπή σου
και αφουγκράσου την καρδιά.
Κι αν η καρδιά σου απαντήσει
σήκω... και πήγαινε
όπου η καρδιά σε πάει!

Όσα συμβαίνουν στη ζωή
ποτέ δεν τελειώνουν
εκεί που αρχίζουν...
Χάρισμα είναι... κάθε συνάντηση
κάθε ασήμαντο της ζωής γεγονός
κλείνει μέσα του μια ευκαιρία...
Η κατανόηση του εαυτού γεννιέται
απ' τη δική σου προθυμία...
κι απ' τη δυνατότητα ν' αλλάξεις
κατεύθυνση ζωής... κάθε στιγμή!
Πήγαινε όπου η καρδιά σε πάει! 





Susanna Tamaro 
(Ιταλίδα συγγραφέας)
 

23.1.10

Εγώ είμαι η ΕΛΠΙΔΑ...


Tέσσερα κεριά έλιωναν αργά, αργά...
Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος
που μπορούσε να ακουστεί η συζήτησή τους...

Το πρώτο είπε:
Εγώ είμαι η ΕΙΡΗΝΗ.
Μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν.
Πιστεύω πως δεν μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω!!!
Κι έτσι αφέθηκε σιγά, σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά.

Το δεύτερο είπε:
Eγώ είμαι η ΠΙΣΤΗ.
Δυστυχώς δεν χρειάζομαι πουθενά.
Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξέρουν για μένα κι έτσι δεν έχει νόημα να μένω αναμμένο.
Μόλις ολοκλήρωσε τα λόγια του ένα απαλό αεράκι φύσηξε πάνω του και το έσβησε.

Πολύ λυπημένο το τρίτο είπε με τη σειρά του:
Εγώ είμαι η ΑΓΑΠΗ.
Δεν έχω τη δύναμη να μείνω αναμμένο.
Οι άνθρωποι δεν μου δίνουν σημασία και δεν αντιλαμβάνονται
το πόσο σημαντικό είμαι. Αυτοί μισούν ακόμα κι αυτούς
που τους αγαπούν περισσότερο...
και χωρίς να περιμένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει.

Ξαφνικά ένα παιδί μπήκε στο δωμάτιο κι είδε τα τρία κεριά σβησμένα.
Φοβισμένο από το σκοτάδι είπε:
Μα τι κάνετε; Πρέπει να παραμείνετε αναμμένα,
εγώ φοβάμαι το σκοτάδι!!!
Και ξέσπασε σε κλάματα.
Τότε το τέταρτο κερί είπε με συμπόνια:
Μη φοβάσαι καλό μου, μην κλαίς...
Όσο θα είμαι εγώ αναμμένο θα μπορούμε πάντα
να ξανανάψουμε τα άλλα τρία κεριά…
Εγώ είμαι η Ε Λ Π Ι Δ Α !
Με μάτια λαμπερά και γεμάτα δάκρυα,
το παιδί πήρε το κερί της ΕΛΠΙΔΑΣ και άναψε τα τρία κεριά.


(Την ιστοριούλα αυτή τη βρήκα πολύ τρυφερή και αισιόδοξη 
και θέλησα να τη μοιραστώ μαζί σας)

Ας μη σβήσει ποτέ η ΕΛΠΙΔΑ μέσα μας!
Αποπνέει αισιοδοξία και παρηγοριά, 
προσδοκία και προσμονή, 
θετική σκέψη για το παρόν και το μέλλον!
Είναι ότι μπορούμε να έχουμε 
στις δύσκολες εποχές που ζούμε...

Καλό Σαββατοκύριακο αγαπητοί μου συνταξιδιώτες!



Have A Lovely Weekend!



19.1.10

Έχουμε γενέθλια και κερνάμε!



Σαν σήμερα, πριν ακριβώς ένα χρόνο, δημιουργήθηκε και ξεκίνησε το ταξίδι της η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΡΜΟΝΙΑ στο χώρο του blogging.

Αισθάνομαι πολύ τυχερή που σας γνώρισα και ταξίδεψα μαζί σας, παλιότεροι και νεότεροι φίλοι συνταξιδιώτες μου και που επικοινωνούμε μ’ αυτό τον όμορφο τρόπο της επίσκεψης και ανταλλαγής σχολίων στις αναρτήσεις μας.

Ο χρόνος είναι πολύτιμος για όλους μας, καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο να επισκεπτόμαστε όσο τακτικά θα επιθυμούσαμε τις σελίδες των φίλων μας συν-bloggers και γι’ αυτό το λόγο, σας είμαι ευγνώμων που -μέσα σ’ όλα τα σοβαρά που έχετε να κάνετε- βρίσκετε το χρόνο να διαβάζετε τα θέματα που αναρτώ κάθε φορά και να μου χαρίζετε την αγάπη σας. 

Παρακαλώ το Θεό να μου δίνει δύναμη να συνεχίσω να βρίσκομαι μαζί σας για αρκετά χρόνια ακόμη, ώστε να δυναμώσουμε όλοι μαζί παρέα και να κάνουμε προσπάθειες αυτοβελτίωσης για να ολοκληρωθούμε σαν άνθρωποι. 

Για το καλό το δικό μας και κατ' επέκταση των παιδιών μας και των συνανθρώπων μας.

Aς ανοίξουμε και σαμπάνια!

 
Σαν αναμνηστικό για τη σημερινή μέρα, αναδημοσιεύω την πρώτη μου ανάρτηση που αφιερώνω σε όλους εσάς, τους πολύ ξεχωριστούς ανθρώπους- συνταξιδιώτες μου, που μου χαρίσατε τη συντροφιά σας και μου δείξατε την αγάπη σας με τα πολύτιμα σχόλια που αφήσατε στις αναρτήσεις μου.

Αφού πάρετε το κέρασμά σας λοιπόν, διαβάστε την πρώτη μου ανάρτηση που έκανα ακριβώς ένα χρόνο πριν και που σήμερα, πάντα επίκαιρη, την αφιερώνω σε όλους εσάς με αγάπη:



Η πρώτη ανάρτηση της ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ:
19/01/2009 
Φύλακας Άγγελος 

Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας είτε για κάποιο λόγο, είτε για ορισμένο χρόνο, είτε για πάντα.

Όταν ξέρεις αυτό, ξέρεις και τι να κάνεις για τον κάθε άνθρωπο. Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για κάποιο λόγο, συνήθως απαντά σε μία ανάγκη μας που με κάποιο τρόπο έχουμε εκφράσει. Έχει έρθει για να μας βοηθήσει σε μια δυσκολία, να παρέχει καθοδήγηση ή υποστήριξη, για να μας συνδράμει φυσικά, συναισθηματικά ή πνευματικά. Μοιάζει θεόσταλτος και είναι. Είναι εκεί για το λόγο ακριβώς που τον χρειαζόμασταν..

Μετά, χωρίς να κάνουμε κάτι λάθος και ίσως ακόμα σε μια άβολη στιγμή και παρ' ότι μπορεί να πληγωθούμε, η σχέση θα τελειώσει. Κάποιος από τους δύο θα πει ή θα κάνει κάτι που θα βάλει τέλος. Μπορεί ο άνθρωπος αυτός να πεθάνει. Μπορεί απλώς να φύγει μακριά μας. Κάποιες φορές, μπορεί να ενεργήσει με τέτοιον τρόπο που να μας αναγκάσει να πάρουμε θέση. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι, η ανάγκη μας βρήκε ανταπόκριση, η επιθυμία μας εκπληρώθηκε, οπότε η δουλειά του ανθρώπου αυτού τελείωσε. Η προσευχή μας πήρε απάντηση και είναι ώρα να προχωρήσουμε.

Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, αυτό σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε, να μοιραστούμε και να μάθουμε. Μπορεί να μας φέρει μια ειρηνική εμπειρία, ή να μας κάνει να γελάμε. Θα μας μάθει να κάνουμε κάτι που δεν κάναμε ως τώρα και πάντως η παρουσία του θα μας δώσει μεγάλη χαρά. Παρ' ότι μπήκε στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, το έργο του ήταν σπουδαίο.

Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για πάντα, μας διδάσκει μαθήματα ζωής. Θα μας διδάξει αυτά, πάνω στα οποία πρέπει να χτίσουμε στέρεα συναισθηματικά θεμέλια. Η δουλειά μας είναι να δεχτούμε το μάθημα, να αγαπήσουμε τον άνθρωπο αυτό και να εφαρμόσουμε όσα μάθαμε στη σχέση μας μαζί του, σε όλες τις σχέσεις και όλα τα πεδία της ζωής μας.

Λένε ότι, η αγάπη είναι τυφλή, αλλά η φιλία διαισθητική.

Είτε είναι για κάποιο λόγο, είτε για κάποιο χρόνο, είτε για μια ζωή, σ' ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία αυτής της εμπειρίας.

Σ' ευχαριστώ που είσαι μέρος της ζωής μου..

Οι άγγελοι υπάρχουν, αλλά μερικές φορές δεν έχουν φτερά κι έτσι τους ονομάζουμε φίλους.
Είσαι ένας από αυτούς.

17.1.10

Θέλω... από σένα!




  • Θέλω να με ακούς, χωρίς να με κρίνεις. 
  • Θέλω τη γνώμη σου, χωρίς συμβουλές. 
  • Θέλω να με εμπιστεύεσαι, χωρίς απαιτήσεις. 
  • Θέλω τη βοήθειά σου, κι όχι ν'αποφασίζεις για μένα.
  • Θέλω να με προσέχεις, χωρίς να με ακυρώνεις. 
  • Θέλω να με κοιτάς, χωρίς να προβάλεις τον εαυτό σου σε μένα. 
  • Θέλω να μ΄αγκαλιάζεις, χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ. 
  • Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια, χωρίς να με σπρώχνεις. 
  • Θέλω να με υποστηρίζεις, χωρίς να με φορτώνεσαι. 
  • Θέλω να με προστατεύεις, χωρίς ψέματα. 
  • Θέλω να πλησιάζεις χωρίς, να εισβάλλεις. 
  • Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν. Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις.
  • Θέλω να ξέρεις ... πως σήμερα, σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου ... 
  • Χωρίς όρους.
(Από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι "Ιστορίες να σκεφτείς")
weekend-desi-glitters-28

13.1.10

Sunshine award για όλους!


Ένα ηλιόλουστο βραβείο 
ήρθε και στην ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΡΜΟΝΙΑ!!!

Θέλω να ευχαριστήσω πολύ 
τους αγαπητούς μου συν-bloggers, 
για την τιμή που μου έκαναν 
να μου χαρίσουν, 
μέσα στην καρδιά του χειμώνα, 
αυτό το πανέμορφο 
και πολύ αισιόδοξo sunshine award!


Oι κανόνες της βράβευσης 
θέλουν να το χαρίσω, με τη σειρά μου, 
μόνο σε 12 άλλους φίλους bloggers, 
αλλά επειδή θεωρώ όλα τα blogs αξιολογότατα, 
μου είναι αδύνατο να αποφασίσω...


Έτσι λοιπόν,  
το προσφέρω με αγάπη 
σε όλους τους επισκέπτες φίλους 
συν-ταξιδιώτες μου!!! 


glittering heart

6.1.10

Δέκα βήματα αρμονίας για το 2010


Δέκα απλά και εφαρμόσιμα βήματα 
που θα μας βοηθήσουν 
να βελτιώσουμε τον εαυτό μας 
και να συμβιώσουμε αρμονικά 
με τους συνανθρώπους μας

1. Άσκηση της υπομονής σε ότι κάνουμε και ας καταλάβουμε πως τα αποτελέσματα απαιτούν χρόνο, αφοσίωση και σκληρή δουλειά. 
Περάτωση ενός απλού σκοπού σήμερα, δίνει το έναυσμα για δυσκολότερους στόχους αργότερα.

2. Η κριτική προς τους άλλους είναι εύκολη, ενώ για εμάς τους ίδιους είναι εξόχως δύσκολη. 

Ας κοιτάξουμε ειλικρινά τον εαυτό μας και ας πούμε, τί θα ήθελα ν' αλλάξω στον εαυτό μου; 
Ποιά είναι τα δυνατά μας σημεία και ποιές οι αδυναμίες μας; 
Τι πρέπει ν’ αφήσουμε;

3. Δεν υπάρχει πρόοδος στη δυσαρέσκεια. 

Τα συναισθήματα συνδέονται απ' ευθείας με τον τρόπο που προσλαμβάνουμε τον κόσμο γύρω μας.
Βλέποντας τα πράγματα με θετικό τρόπο μπορεί να κάνει τη ζωή μας καλύτερη και να ενδυναμώσει την εμπιστοσύνη και την αυτοεκτίμηση.

4. Όπως ικανοποιούμε τις ανάγκες του σώματός μας έτσι ας κάνουμε και για την ψυχή μας. 

Ο καθένας μας έχει ανάγκη από ανάπαυση, αγάπη και αποδοχή. 
Ας αφιερώσουμε τουλάχιστον πέντε αβίαστα λεπτά την ημέρα για προσευχή ή διαλογισμό ή άλλη χαλαρωτική ασχολία.

5. Να ακούμε την καρδιά μας. 

Η λογικότερη, ωφελιμότερη, γρηγορότερη άποψη μπορεί να αντιτίθεται σ' αυτό που ενδόμυχα πιστεύουμε και που μπορεί να μας ανταμείψει περισσότερο. 
Το να ακολουθούμε την καρδιά μας μπορεί να μας οδηγήσει σε μεγάλη σοφία.

6. Ας δεχθούμε πως δεν έχουμε κανέναν έλεγχο στις πράξεις των άλλων και ας ανακαλύψουμε την ελευθερία που φέρνει η συγχώρεση. 

Αν αφήσουμε όλες τις πληγές του παρελθόντος, αυτό θα φέρει ωφέλεια και στο σώμα μας και στο πνεύμα μας.

7. Ας καταλάβουμε πως η αποτυχία αν και οδυνηρή, μπορεί και να είναι ευεργετική. 

Να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. 
Να δείξουμε και στους άλλους να κάνουν το ίδιο.

8. Να μη σταματάμε να μαθαίνουμε. 

Η αληθινή σοφία προέρχεται απ’ τη μάθηση κι αυτή μεγαλώνει όσο είμαστε ανοιχτοί στις νέες ιδέες και προτάσεις.

9. Ότι είναι στο χέρι μας να κάνουμε, το ίδιο είναι και να μη κάνουμε. 

Η αυτοπειθαρχία είναι η πηγή όλων των αρετών. 
Αποφεύγοντας τοξικές ουσίες και κρατώντας σώμα και πνεύμα υγιές, θα μας βοηθήσουν να σταματήσουμε τις κακές συνήθειες και να ενστερνισθούμε θετικές στη θέση τους.

10. Τα μέσα για ανάπτυξη και αλλαγή βρίσκονται μέσα μας και δεν μεταβιβάζονται σε κανέναν άλλο.

  Να ζούμε τη ζωή μας όπως θα θέλαμε να είναι, να καλλιεργούμε την πρόοδο, να αναλαμβάνουμε ευθύνες και να αγαπάμε τον εαυτό μας.


Εύχομαι το 2010 να είναι ευλογημένο!

Να μας απαλλάξει από τα προβλήματα και τις αγωνίες μας, χαρίζοντάς μας Υγεία, Δύναμη, Τύχη, Επιτυχία, Ευτυχία, μαζί με την Ηρεμία της ψυχής μας.


Καλή Φώτιση!

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails Bookmark and Share