Η κατάκτηση της Ευθυμίας και της Χαράς

Ας βάλουμε στόχο μας 
την Ευθυμία και τη Χαρά!

Είναι ίσως η πιο έντονη επιθυμία 
της ανθρώπινης ψυχής



Ευθυμία είναι η χαρούμενη διάθεση που προέρχεται από την υγεία, την ψυχική ισορροπία και την αισιοδοξία για τη ζωή.

Χαρά είναι το ευχάριστο εκείνο συναίσθημα που γεννιέται στην ψυχή από παραστάσεις ή γεγονότα που προάγουν τον άνθρωπο, είτε πραγματικά είτε κατά τις αντιλήψεις του και ιδιαίτερα την ευεξία, τα συμφέροντα ή την πρόοδό του ή που του παρέχουν ηδονή μέσω των αισθήσεών του.

Κάθε άνθρωπος έλκεται από τις ηδονές, οι οποίες είναι ανάλογες με τη βαθμίδα εξέλιξης της ψυχής του. Έτσι, ο κατώτερος άνθρωπος έλκεται μόνο από τις ηδονές των αισθήσεών του.

Ο πνευματικός άνθρωπος απολαμβάνει ανώτερες χαρές, αλλά και τις ηδονές του σώματος.
Βέβαια, δεν εξαθλιώνεται προκειμένου να τις αυξήσει, αντίθετα τηρεί το μέτρο, ενώ σε όλες του τις εκδηλώσεις συμμετέχει και το πνεύμα.

Ο Δημόκριτος απέρριπτε τη χαρά εκείνη που προέρχεται από υπερβολή τέρψεων ή από την κατάχρηση των σωματικών ηδονών, προς την οποία ρέπει ο καθημερινός άνθρωπος, διότι αυτές δεν έχουν αγαθά αποτελέσματα. Για το λόγο αυτό επιζητούσε το μέτρο σε όλες τις φυσικές του λειτουργίες.

Ο Πλάτωνας τόνιζε το γεγονός ότι εκείνη η ζωή που συνδυάζει τη χαρά με τη φρόνηση, είναι η ανώτερη.
Άλλωστε, η ευθυμία που προέρχεται από πνευματικές χαρές, αναπτύσσει την αίσθηση του ωραίου. Παράλληλα προκαλεί και την εκδήλωση όλων εκείνων των υγιών και ευγενικών συναισθημάτων και ιδεών που διαμόρφωσαν τον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό.

Αυτή η χαρά εξωραΐζει τη ζωή, την κάνει ευχάριστη, χαρμόσυνη, φωτεινή και άξια να την επιζητεί κανείς. Ωθεί τον άνθρωπο προς το καλύτερο, ενώ η ψυχή του ανυψώνεται λυτρώνοντάς τον από τα δεσμά των παθών του.



Επιπλέον, η αισιοδοξία, η χαρά και η εύθυμη ζωή που προκύπτουν από την ισορροπία καλοσύνης και λογικής, ασκούν τεράστια ευεργετική επίδραση όχι μόνο στην υγεία του σώματος, αλλά και στην ίδια την ψυχή.

Έτσι συμβάλλουν στην εκδήλωση ανώτερων ικανοτήτων της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ακόμη, η χαρά, αναφέρει μια παλιά τσέχικη παροιμία, αποτελεί το μισό της αγιότητας.

Τέλος, ο J. Jorgensen, στο βίο του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, τονίζει ιδιαίτερα το γεγονός της θλιμμένης ψυχής. Όταν είναι ολομόναχη και με πολλές έγνοιες, τότε ευκολότερα παρά ποτέ στρέφεται στις εξωτερικές παρηγοριές και στις μάταιες ηδονές του κόσμου. Για το λόγο αυτό, η διαχρονική φράση του Αγίου εξακολουθεί να καθοδηγεί: Ζείτε Πάντοτε Χαρούμενοι.

Πως να αποκτήσουμε μέσα μας τη χαρά

Η χαρά έρχεται όταν είμαστε αμέριμνοι, όταν δηλαδή δεν έχουμε μέσα μας άγχος και αγωνία για κάτι.



Το να είμαστε αμέριμνοι δεν σημαίνει να μην κάνουμε τίποτε. Μερικές φορές πέφτουμε στην παγίδα να νομίζουμε ότι αν εγκαταλείψουμε τους στόχους και τις επιδιώξεις μας, θα είμαστε πιο αμέριμνοι και άρα πιο χαρούμενοι.

Η αλήθεια όμως είναι ότι δε χρειάζεται να πληρώσουμε ένα τόσο ακριβό τίμημα για τη χαρά:
Είναι αρκετό να είμαστε εσωτερικά αμέριμνοι, να επιμελούμαστε δηλαδή κάθε μέρα ό,τι έχουμε μπροστά μας, χωρίς όμως να μας απασχολεί το αύριο, χωρίς να μας απασχολούν πράγματα που είναι πέραν του δικού μας ελέγχου.

Αν αποκτήσουμε αυτή την κατάσταση, τότε το σώμα και το μυαλό μας θα μεριμνά και θα φροντίζει, η ψυχή μας όμως θα είναι - την ίδια ώρα – ήρεμη, ξεκούραστη και χαρούμενη.
 
Υπάρχει βέβαια και μια άλλη χαρά, βαθύτερη και πιο ουσιαστική:  
Είναι η χαρά που έρχεται όταν ξεχνάμε τον εαυτό μας για χάρη κάποιου άλλου, όταν δινόμαστε χωρίς να μας κρατά πίσω, ούτε η βαριεστιμάρα μας ούτε η φιλαυτία μας.



Αυτή είναι μια φωτεινή χαρά, γεμάτη ηρεμία και περιπέτεια ταυτόχρονα, που μας μεταμορφώνει ως ανθρώπους και μας ανοίγει νέους ορίζοντες.